เพราะแววตา พาสมมุติ ฉุดจินตนา
ร่ายอักษรา พาเรรวน ชวนหวั่นไหว
โฉมนารี คงเย้ายวน ป่วนฤทัย
ทำพี่ชาย ถึงกับเพ้อ ละเมอพลัน
เผลอสบเนตร หญิงใด ใคร่อยากรู้
โฉมพธู คงร่ายมนตรา พาให้ฝัน
ลีลากลอน จึงร้อนแรง แจ้งจำนรรจ์
พร่ำรำพัน ผ่านอุษา จนราตรี
เสน่หา พาใจชาย ให้รุมร้อน
เพียงสมมุติ ก็เว้าวอน อ้อนฉวี
หากเป็นจริง คงยิ่งกว่า ครากระนี้
แวววลี จะหวานปานใด ใคร่รอชม
หุหุ ต่ายมาแซวคะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
