Re: เขาว่ากวีตายแล้ว

โศลกไพร

ไหลรินถวิลต่ำไซร้      ไยกัน
ผันอกสวรรค์ออกปัน         ชื่นให้
หลามโลมไศลผ่านไพร         เถื่อนทุ่ง
ถามชลาเฉลยตอบคุ้ง         มุ่งเลี้ยง ดินเกษม

ถนอมดินหมายปลูกไม้   ขจีงาม
แหงนทูลฟ้าคราม         เคร่งเข้ม
เขียวปูถวายไว้เต็ม         ต่ำเบื้อง
เสนอคอยสนองบาทเยื้อง      เทพไท้ กรายวสันต์

แสงพลันไสวสว่างพื้น      ภูวดล
ไหวละอองใสอร่ามยล         ยั่วนั่น
ฉายสิขรขณะปัน         ถ่อยหญ้า
เฉลยใจเผยจากฟ้า         หญ้าย้ำ จำเสมอ

ถามเอย...เผยสิมนุษย์      มโนงาม
เสียงเลือนหายโสตตาม      สดับเก้อ
สูเกิดหมายแต่เปรอ         จิตจ้วง
เฉลยเพียงเหิมห่ามล้วง      ตักห้วง ตัณหา

หวิวลมฉิวลิ่วไม้      ไกวใบ
ไหวพรมผิวโศลกไพร         แว่วว่า
ผล็อยลอยเหลืองใบชรา      สลดร่าย
ถามเอยเฉลยสุดท้าย         ปลดทิ้ง ประวิงไฉน.

ศักดิ์สิริ มีสมสืบ
มือนั้นสีขาว, รวมบทกวีซีไรต์ประจำปี ๒๕๓๕, พิมพ์ครั้งที่ 7, สามัญชน, กรุงเทพฯ, ๒๕๕๒, p94

Choy
8 พฤษภาคม 56