ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[--ณัชชา--]

สายน้ำเชี่ยววกวนจนเวียนหัว
สีขุ่นมัวไหลทับคราบตะไคร่
แบกกระเป๋าเต็มหลังตั้งสองใบ
มุ่งหน้าไปแถวย่านบ้านลุงดี

อัมพาตครึ่งซีกปลีกวิเวก
อยู่กับเด็กอ้วนต่ำตัวดำปี๋
นอกจากนั้นหาใครไม่เห็นมี
ลุงแกหนีน้ำล้นนอนบนเตียง

กินมาม่าเป็นประจำดำรงชีพ
แขนขาลีบความดันเข้าขั้นเสี่ยง
มาม่าเค็มสุดท้อเกินพอเพียง
ครั้นจะเลี่ยงรอน้ำลดคงอดตาย

ตรวจร่างกายลุงนั้นความดันขึ้น
แกบอกมึนหัวจังยังไม่หาย
พอลุกนั่งขึ้นมาก็ตาลาย
แทบล้มหงายลงไปที่ในน้ำ

เปิดกระเป๋าจ่ายยากว่าจะกลับ
คนมารับหายไปเกือบใกล้ค่ำ
เมฆเริ่มก่อตัวเห็นเป็นสีดำ
ฝนเจ้ากรรมเทมาเหมือนฟ้าพัง

น้ำก็ท่วมถึงเข่าเริ่มหนาวเหน็บ
มันเกิดเจ็บขึ้นมาขาด้านหลัง
เห็นปลิงควายเกาะน่องฉันร้องดัง
เหมือนคนคลั่งวิ่งโลดโดดน้ำบาน

natcha

[พิมพ์วาส]

ในน้ำนั้นมิกล้าย่ำลงอีก
อย่างจะหลีกปลีกหนีร่ำซ้ำขาน
ว่าฉันจะไม่ลงปลงดวงมาน
เป่าประจานว่ามันนั้นน่ากลัว

ตัวใหญ่ใหญ่สีดำหม่ำดูดเลือด
อยากจะเชือดทิ้งซะกะตรงหัว
ให้ทิ้งไปตัดตรงกลางทางลำตัว
อย่ารีบมัว ปลิงเกาะ โดนน้ำตูม
 

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

เห็นณัชชา  กลัวปลิง  วิ่งหนีปร๋อ
นั่งหัวร่อ  งอหาย  แถวท้ายบ้าน
คนกับปลิง  ยิ่งดู  ก็รู้งาน
ดำเป็นถ่าน  เหมือนกัน  มันกลมกลืน

แต่ปลิงนั้น  ดูจะขาว  กว่าสาวหน่อย
หัวมันห้อย  หนุบหนับ  ขยับยื่น
ทั่วทั้งตัว  ดำปี๋  กว่าสีปืน
ตัวก็ชื้น  เปียกฉ่ำ  หม่ำเลือดเธอ

[บ้านริมโขง]

สายน้ำเชี่ยววกวนจนเวียนหัว
สีขุ่นมัวไหลทับคราบตะไคร่
แบกกระเป๋าเต็มหลังตั้งสองใบ
มุ่งหน้าไปแถวย่านบ้านลุงดี

อัมพาตครึ่งซีกปลีกวิเวก
อยู่กับเด็กอ้วนต่ำตัวดำปี๋
นอกจากนั้นหาใครไม่เห็นมี
ลุงแกหนีน้ำล้นนอนบนเตียง

กินมาม่าเป็นประจำดำรงชีพ
แขนขาลีบความดันเข้าขั้นเสี่ยง
มาม่าเค็มสุดท้อเกินพอเพียง
ครั้นจะเลี่ยงรอน้ำลดคงอดตาย

ตรวจร่างกายลุงนั้นความดันขึ้น
แกบอกมึนหัวจังยังไม่หาย
พอลุกนั่งขึ้นมาก็ตาลาย
แทบล้มหงายลงไปที่ในน้ำ

เปิดกระเป๋าจ่ายยากว่าจะกลับ
คนมารับหายไปเกือบใกล้ค่ำ
เมฆเริ่มก่อตัวเห็นเป็นสีดำ
ฝนเจ้ากรรมเทมาเหมือนฟ้าพัง

น้ำก็ท่วมถึงเข่าเริ่มหนาวเหน็บ
มันเกิดเจ็บขึ้นมาขาด้านหลัง
เห็นปลิงควายเกาะน่องฉันร้องดัง
เหมือนคนคลั่งวิ่งโลดโดดน้ำบาน

natcha

มันก็อยู่ในน้ำตามธรรมชาติ
ไม่ประหลาดอย่างใดคนไขขาน
ดูดกินเลือดสรรพสัตว์มันจัดการ
เป็นอาหารทั่วถ้วนควรระวัง

ไม่ถึงตายแต่คล้ายขยะแขยง
มีทุกแห่งในน้ำยามล้นฝั่ง
ปลิงดูดเลือดเชือดเฉือนเตือนกันจัง
เป็นเหมือนดั่ง พังเพย เคยได้ยิน

สิ่งใดดูดควรระวังตั้งจิตมั่น
ไม่มีวันพอใจในถวิล
มันจะดูดสูดซากฝากมลทิน
ได้อยู่กินอย่างสบายบนกายเรา

ไม่จำเพาะในน้ำตามที่อยู่
สังเกตดู ผู้ดูด สูดปากเหงา
คอยคืบใกล้ท่วงทีที่พริ้งเพรา
เกาะติดเรา ดูดหมับ..จับไม่ทัน..

"บ้านริมโขง"

[น้ำผึ้ง]

มันอยู่ในน้ำใจที่ใสสุด
หลั่งมิหยุดผุดไว้ได้อิ่มสม
ทานสิ่งของผองเพื่อนสะเทือนตรม
เร่งระดมพรมให้ใช้ฟื้นฟู

มันอยู่ในน้ำตาน่าสังเวช
ทุกขามเขตเพทภัยได้รับรู้
เราคนไทยใจสลดแสนหดหู่
มิดายดูสู้ด้วยเร่งช่วยกัน

มันอยู่ในน้ำคร่ำย้ำดูดเลือด
ให้แห้งเหือดเผือดหมดเป็นหยดนั่น
ดูดเสื้อผ้าขนมหวานทานทุกวัน
ดูดมันยันค่าเทอมเสริมปัญญา

มันอยู่ในน้ำเมาเหล้าแหละเพื่อน
จิตฟั่นเฟือนเลือนเลอะเปรอะเหมือนบ้า
เสียจริตทรัพย์ลดหมดเงินตรา
ไร้คุณค่าน่าอนาถทาสน้ำเมา

payamao

[รัตนาวดี]

ในน้ำโศก ประโยค มีโศกศัลย์   
ในน้ำกลั่น ผันฤดี ผ่อนคลี่เฉา
แต่น้ำท่วม กรวมใจ นี้ไม่เบา 
ร่วมขัดเกลา อย่าเอาเปรียบ เหยียบน้ำใจ

รัตนาวดี

[yaguza]

สายน้ำเชี่ยววกวนจนเวียนหัว
สีขุ่นมัวไหลทับคราบตะไคร่
แบกกระเป๋าเต็มหลังตั้งสองใบ
มุ่งหน้าไปแถวย่านบ้านลุงดี

อัมพาตครึ่งซีกปลีกวิเวก
อยู่กับเด็กอ้วนต่ำตัวดำปี๋
นอกจากนั้นหาใครไม่เห็นมี
ลุงแกหนีน้ำล้นนอนบนเตียง

กินมาม่าเป็นประจำดำรงชีพ
แขนขาลีบความดันเข้าขั้นเสี่ยง
มาม่าเค็มสุดท้อเกินพอเพียง
ครั้นจะเลี่ยงรอน้ำลดคงอดตาย

ตรวจร่างกายลุงนั้นความดันขึ้น
แกบอกมึนหัวจังยังไม่หาย
พอลุกนั่งขึ้นมาก็ตาลาย
แทบล้มหงายลงไปที่ในน้ำ

เปิดกระเป๋าจ่ายยากว่าจะกลับ
คนมารับหายไปเกือบใกล้ค่ำ
เมฆเริ่มก่อตัวเห็นเป็นสีดำ
ฝนเจ้ากรรมเทมาเหมือนฟ้าพัง

น้ำก็ท่วมถึงเข่าเริ่มหนาวเหน็บ
มันเกิดเจ็บขึ้นมาขาด้านหลัง
เห็นปลิงควายเกาะน่องฉันร้องดัง
เหมือนคนคลั่งวิ่งโลดโดดน้ำบาน

natcha

น่าสงสาร ลุงดี เป็นที่สุด
ทรงกับทรุด อุดอู้ อยู่กับบ้าน
คงต้องกิน ไวไว ไปอีกนาน
คนพิการ ลำบาก ซ้ำยากจน

นึกว่าช่วย เอาบุญ นะคุณหมอ
อย่าเพิ่งท้อ ช่วยเขา เอากุศล
แค่ปลิงกัด นัฐชา อย่าอึงอล
จงอดทน เถอะนะ จะได้บุญ

.......ยากูซ่า.......