"รอยเดียงสา"
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
14 พฤษภาคม 2024, 08:56:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: "รอยเดียงสา"  (อ่าน 3071 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
29 ธันวาคม 2010, 03:49:PM
พระจันทร์สีน้ำเงิน
LV0 ทารก2 (Pls..update E-mail)
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 73
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 66



« เมื่อ: 29 ธันวาคม 2010, 03:49:PM »
ชุมชนชุมชน





“..สูญสิ้นแล้วรอยงามแห่งทรามวัย  หรือแม้แต่ดอกไม้ในดวงตา..”
………………………..........................................

“รอยเดียงสา”

ลูกสาวผู้น่ารัก
แม่ฟูมฟักแต่ตั้งครรภ์ยันตั้งไข่
เจ้าเปรียบดาวดวงน้อยสร้อยสายใย
หลับตานะแม่จะไกวเปลให้นอน

เพลงกาเหว่าดังแล้วแก้วบุญปลูก
ร้องกล่อมลูกสาวน้อยคอยพร่ำสอน
โอละเห่ โอละชา ด้วยอาทร
แม่ขอพรคุณพระช่วยประพรม

จงกินอิ่มนอนอุ่นหนุนอ้อมแขน
พร้อมแก้วแหวนพลอยวามวงงามสม
โดยจันทร์เจ้าจำแลงแปลงให้ชม
ฝากสายลมรำไพมาให้เชย

เพื่อวันพรุ่งเติบใหญ่สู่วัยสาว
สะคราญราวนางฟ้าปลั่งผ่าเผย
ปราศริ้วรอยแก้มช้ำมิกร้ำเลย
แม่หาเคยปล่อยต้องให้หมองมัว

จวบชันษาย่างเข้าราวสิบแปด
ผิวบ่มแดดเหลืองละอองดั่งทองกลั้ว
ใสพิสุทธิ์ผุดพราวราวดอกบัว
ชูช่อมาลย์แย้มยั่วภุมริน

พลันเปลี่ยนแปลงรอบฤดูผู้เดียงสา
กระวนหาราคะนิจสิน
กรำศึกโลกียาเป็นอาจิณ
ไม่ถวิลวาจามารดาวอน

นึกว่าปีกกล้าแข็งกำแหงเชี่ยว
ห่อนรู้หลบคมเหยี่ยว ดอก..มิ่งสมร
วุฒิแห่งภาวะพเนจร
ยังมิพอรำร่อนอย่างปลอดภัย

เพลงกาเหว่าแว่วมาเพลานี้
สายวารีจากอกแม่ตกไหล
ด้วยรู้แน่พรหมจรรย์ต้องบรรลัย
เนื่องเจ้าไม่ปรามจิตสักนิดเดียว

คงไม่ถึงฝั่งฝันจอมขวัญแม่
บัด.มัวแต่..ทรนงหลงทางเปลี่ยว
เปื้อนมลทินอื้อฉาวเสียกราวเกรียว
ช่วงหัวต่อหัวเลี้ยวเจ้าเบี้ยวไป

เหลือไข่ขางทิ้งไว้ให้แม่ฟัก
ผลผลิต..หาใช่รัก.สักแต่ใคร่!
ไม่เหลือแล้วรอยงามแห่งทรามวัย
หรือ..แม้แต่ ดอกไม้ ในดวงตา


ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
30 ธันวาคม 2010, 04:25:PM
ฉันเอง
LV0 ทารก2 (Pls..update E-mail)
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 182
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 685


เป็นตัวเองดีกว่า..วุ้ย


« ตอบ #1 เมื่อ: 30 ธันวาคม 2010, 04:25:PM »
ชุมชนชุมชน



ร้ายเดียงสา..



เป็นเพราะว่าได้เกิดมาเพลานี้

เวลาที่สังคมเสื่อมเหลื่อมแล้วนั่น

สนองตันหาพาให้ทุกข์อยู่ทุกวัน

ชอบแบ่งกันเป็นฝักฝ่ายไม่ได้ดี


ส่วนคนดีก็หนีหายไม่กลายกล้ำ

กลัวถลำเข้าปลักโคลนโดยป้ายสี

ทิ้งปัญหาให้โจรร้ายบรรดามี

จึงเห็นทีเข้าทางโจรปล้นไม่อาย


มัวกอบโกยไม่เงยหน้ามาแก้ไข

ทึ้งกันไปให้ล่มจมถมไม่หาย

ปล่อยให้เราเยาวชนทนเดียวดาย

ทิ้งให้ตายอย่างเลือดเย็นเห็นใช่คน


เป็นคนโง่ให้คนเง่าเฝ้ารีดไถ

แบ่งกันไปให้ทั่วท้องทุกแห่งหน

ปล่อยคนจนให้จนฝืนกลืนฝืนทน

มันเป็นผลจากความโลภที่โหมไฟ


เงินภาษีมีไม่ถึงมือชาวบ้าน

มัวเจือจารพวกพ้องต้องฝักใฝ่

เห็นคนจนหน้าไม่เหมือนเพื่อนคนไทย

เอาอะไรจากยุงเลือดสูบเหือดกาย


สำนึกดีสังคมดีมีให้เห็น

สังคมเย็นเป็นสุขทุกข์ก็หาย

ปฎิรูปการศึกษาก่อนมลาย

สอนแสงฉายให้ความรู้ชูเชิดกัน



ฉันเอง..





ข้อความนี้ มี 2 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ขอแต่งโลกสวย  ด้วยคำกลอน
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s