ธารทั้งปวง น้ำตาของ "ละอองดิน"
เบื่อลำหับ จับต้ม บ่มยาโด๊ป
หอมตรลบ อบอวล ชวนสูดกลิ่น
ซัมบาล่า มิน่าทำ น้ำตาริน
เคี้ยวหนึ่งชิ้น สะอื้น กลืนลงไป
หมายเก็บเนื้อ เชื้อนวล ทุกส่วนร่าง
กองรวมกลาง พุงโต โกดังใหญ่
เสร็จสิ้นลง สงกรานต์ ล่องผ่านไกล
ตั้งโต๊ะใหม่ สำรอก เธอออกมา
จบมือยอ บริกรรม พร่ำพระเวทย์
เทพวิเศษ เหาะเหิน เดินเวหา
ร่วมร่ายเสก เอกองค์ ทรงโสภา
เปิดวิญญาณ์ สิงใส่ ในบัดดล
แล้วกล่าวว่า อย่าไว้ ใจมนุษย์
บ้าชิงฉุด ปลุกปล้ำ ทำปี้ป่น
ชอบรักง่าย หน่ายทิ้ง หญิงทุกข์ทน
เห็นเพียงคน แสนซื่อ ชื่อรพีฯ อิอิ
มัวจิ้มแต่งทีละตัว ถูกซัมบาล่าปาด
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
