เพราะความเหงาเข้าแทรกใจแหลกยุ่ย
จึงอยากคุยอยากถามในยามใกล้
ดั่งเป็นเพื่อนร่วมบ้านร่วมธารใจ
หนทางไกลห่างกันมีฉัน-เธอ
เป็นเพื่อนร่วมต่อกลอนอักษรสาส์น
ด้วยเจือจานรักใคร่ยามใจเผลอ
ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มยามพิมพ์เจอ
ยามหาวเรอยังสุขสนุกกัน
เวลาเธออิ่มใจจะไม่ขอ
ไม่มัวรอให้เก้อกวนเธอนั่น
ยามฉันอิ่มเอมใจทีใครมัน
ไม่มีเธอ ไม่มีฉัน ไม่ตันตาย
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
