ครับ ช่วงนี้ผมคงไม่ว่างจริงๆ  เพราะไอ้กลอนบทนี้แหละที่ทำให้ผมงานเข้า
ผมเข้าใจคุณรัตนาวดีๆ  เมื่อไปเห็นกลอนใครที่ไม่รู้จักอยู่ๆพูดถึงเรื่องที่คล้ายกับเรื่องของตัวเอง
คุณรัตนาวดีต้องแปลกใจ  และคิดว่าเขาคนนั้นคงสนใจแอบติดตามเรื่องราวของคุณรัตนาวดีอย่างลับๆ
บางที่อาจจะเป็นแฟนคลับที่ไหนสักคนก็เป็นได้  ดังนั้นจึงได้นำกลอนมาลงที่บ้านกลอนไทย  โดยให้เครดิตกับ คุณ ตะวัน ทออรุณไป
แต่ถ้าคุณรัตนาวดีได้รู้แต่แรกว่า แท้จริงแล้วกลอนนั้นก็คือคนที่เป็นสมาชิกเว็บเดียวกันแต่งก็คงไม่ประหลาดใจแล้วละ
ส่วนเหตุผลข้อเดียวที่ต้องลบไปจากบ้านกลอนไทยก็คือ ในบทกลอนนั้นมีคำว่า อาชาไนย  ซึ่งไปคล้ายกับชื่อคุณ ดาว อาชาไนย
ผมกลัวจะเป็นพาดพิงกัน  ก็ลยตัดสินใจลบตั้งแต่ครั้งที่ลงได้แค่สองวันแรกเท่านั้น  และตอนนี้เวลามันผ่านมาสองปีแล้ว
ผมก็แปลกใจว่า เหตุไฉน ตะวัน ทออรุณ จึงยืนยันว่าเขาเพิ่งจะแต่งเมื่อวันที่ ๒๘ เมษยน ปี ๕๖ นี้เอง
เรื่องนี้ผมไม่อยากกล่าวหาใคร  เพราะสิ่งที่ลบไปแล้วก็คือลบไปแล้วจะไปเรียกร้องสิทธิ์ได้อย่่างไร
แต่ที่เคยส่งข้อความแจ้งให้คุณรัตนาวดีทราบ  เพราะไม่อยากเห็นการส่งเสริม สนับสนุน หรือให้เครดิตกันอย่างผิดๆ

ว่าอันที่จริงถ้าผมใช้เวลาช่วงหลายวันมานี้มานั่งแต่งกลอนแทนที่จะต้องมากลุ้มใจเพราะเรื่องใครเป็นเจ้าของกลอนนี่
ด้วยฝีมือระดับผมก็คงแต่งได้ไม่น้อยกว่า ๑๕-๒๐ ข้อ  ไปแล้ว  จะมัวเสียเวลาไปแย่งกลอนจากคนอื่นทำไม
แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว  เมื่อตกบันไดพลอยโจนมันก็ช่วยไม่ได้  ทางโน้นเขาก็อยากจะจบเรื่อง  แต่จะให้ผมเป็นฝ่ายขอโทษด้วย
มีหรือที่ผมจะเป็นฝ่ายขอโทษ   ใครควรเป็นฝ่ายที่จะขอโทษใคร มีแต่ผมและเขา  และสวรรค์เท่านั้นที่รู้
(อาจจะมีเพื่อนสมาชิกบางคน  หรือผู้อ่านบางคนที่เข้าออกบ้านกลอนไทยเป็นประจำ  และบังเอิญเคยเซฟกลอน
ที่โพสต์ไว้ตอนนั้นด้วย ที่รู้ เพราะถึงอย่างไร กลอนนี้ก็เคยผ่านตามหาชนในบ้านกลอนไทยมาแล้ว
เป็นกลอนที่เคยนำเสนอในเว็บบอร์ดสาธารณะมาก่อน ความลับมันจะเป็นความลับอยู่ได้อย่างไร  ผมว่าสักวันความลับก็ต้องเปิดเผย
ดังนั้น  ตะวัน ทออรุณ  น่าจะกลับไปตรึกตรองและทบทวนให้ดี)