.jpg)
"อะไรหรือคือหวังกับฝัน"
เมื่อหนทาง ข้างหน้า มาสิ้นสุด
จึงต้องหยุด ยั้งคิด ด้วยผิดหวัง
สิ่งที่วาด คาดฝัน นั้นภินท์พัง
มองย้อนหลัง กังขา เดินมาไกล
มองโดยรอบ ขอบฟ้า แลป่าเขา
ลมแผ่วเบา เคล้าคลอ กอหญ้าไหว
ระลอกคลื่น ผืนหญ้า มาแกว่งไกว
ระบำไพร ไหลลื่น ดูครื้นเครง
ดูก้อนหิน ดินดาน เป็นลานกว้าง
มีรูปร่าง เป็นโพรง ดูโหรงเหรง
เสียงจิ้งหรีด หวีดร้อง ทำนองเพลง
ไม่หวั่นเกรง กลัวเรา ที่เฝ้ามอง
ดอกไม้แย้ม แต้มเติม เพิ่มสีสัน
ต่างประชัน ชูดอก ออกริมหนอง
แมลงภู่ หมู่ผึ้ง จึงหมายปอง
ต่างทดลอง รสหวาน จนซ่านใจ
แม้สิ้นหวัง พลั้งพลาด จากวาดฝัน
คงสักวัน นั้นประสบ พบฝันใหม่
เหมือนดั่งหญ้า ท้าลม แม้นล้มไป
ยังขืนใบ ไหวลู่ สู้ลมพา
สิ่งใดหรือ คือหวัง เรานั่งคิด
ทุกชีวิต วุ่นวาย ทั้งหลายหนา
หวังเกินตัว มัวหลง ดงมารยา
จึงต้องมา หมดหวัง นั่งชมไพร
มหาซัง...งงตามแผน
ลมพัดพลิ้ว แผ่วมา พาให้หวน
คิดทบทวน ทางผ่านมา พาหวั่นไหว
เดินหลงทาง บางครั้ง พลั้งเผลอไป
สิ่งล่อใจ มากมาย ในเส้นทาง
ตรองพินิจ คิดครวญ อย่างถ่องแท้
สิ่งใดแน่ แลค้นหา ทางถากถาง
รสพระธรรม ชี้นำ ควรปล่อยวาง
ทางสายกลาง นั่นแหละหนอ คงพอดี
[/font]คิดทบทวน ทางผ่านมา พาหวั่นไหว
เดินหลงทาง บางครั้ง พลั้งเผลอไป
สิ่งล่อใจ มากมาย ในเส้นทาง
ตรองพินิจ คิดครวญ อย่างถ่องแท้
สิ่งใดแน่ แลค้นหา ทางถากถาง
รสพระธรรม ชี้นำ ควรปล่อยวาง
ทางสายกลาง นั่นแหละหนอ คงพอดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
