คืนนี้หนาว คืนนี้เหงา คืนนี้ปวด
ต้องลงขวด ยาดอง ซักสองไห
เพื่อต้องการ ลบความหนาว ที่เกาะกาย
ให้ร้อนรุ่ม ดังสุมไฟ ที่ผิงกัน

จิบเหล้าไป ก็ปา ไปห้าทุ่ม
ไม่มีใคร มานั่งคุม ในตัวฉัน
ไม่มีคู่ เคียงข้างมา ทุบหัวพลัน
ยามที่ฉัน นั่งจิบ มันต่อไป

แม้กวี สุนทร ยังพึ่งเหล้า
นับประสา ตัวเราจะ พึ่งไม่ได้
ก็พึ่งมัน แล้วแต่งกลอน หัวว่องไว
ดื่มเข้าไป ให้หัวไหล ผิดไหมเออ