ยามดึกดื่นเดือนด้อยหิ่งห้อยหนาว
น้ำค้างพราวราวหญ้ามาเป็นฝอย
ไอละอองฟองหมอกหยอกโปรยปรอย
ใต้ต้นข่อยคอยฝันถึงวันวาน
โอบละมุนอุ่นไอไหล่ทั้งสอง
กอดประคองคล้องเกี่ยวยังเสียวซ่าน
พี่บอกลาไปกรุงมุ่งทำงาน
นี่ก็ผ่านนานปีไร้วี่แวว
ใบข่อยร่วงโรยกราวซบราวหญ้า
อกผวาตารื้นสะอื้นแผ่ว
หรือพี่นั้นปันใจไปอื่นแล้ว
น้องมานแป้วคงแห้วแน่รอแก่ตาย
น้ำค้างพราวราวหญ้ามาเป็นฝอย
ไอละอองฟองหมอกหยอกโปรยปรอย
ใต้ต้นข่อยคอยฝันถึงวันวาน
โอบละมุนอุ่นไอไหล่ทั้งสอง
กอดประคองคล้องเกี่ยวยังเสียวซ่าน
พี่บอกลาไปกรุงมุ่งทำงาน
นี่ก็ผ่านนานปีไร้วี่แวว
ใบข่อยร่วงโรยกราวซบราวหญ้า
อกผวาตารื้นสะอื้นแผ่ว
หรือพี่นั้นปันใจไปอื่นแล้ว
น้องมานแป้วคงแห้วแน่รอแก่ตาย
ก้อย
ปลอบหิ่งห้อยก้อยสาวคลายหนาวเหน็บ
หากช้ำเจ็บปวดจินต์จงสิ้นหาย
หลายหลายหลากมากแม้นให้แคลนคลาย
คืนสบายกายเสบยเหมือนเคยเป็น
จะถนอมกล่อมเกลี้ยงช่วยเลี้ยงข่อย
คงมิปล่อยหงอยเหงาเศร้าให้เห็น
หมั่นรดน้ำซ้ำบ่อยข่อยเช้าเย็น
ไม่ว่างเว้นเน้นที่สุดวันหยุดราชการ
พลันร่มข่อยหงอยคืนมาชื่นฝัน
ชี้ชมจันทร์วันเพ็ญลมเย็นหวาน
ทั้งหิ่งห้อยก้อยคืนมาชื่นบาน
สุขสำราญซ่านดวงแดไม่แก่ตาย...
--บูรพาฯ--
ป.ล.ขออนุญาตเจ้าของกระทู้หน่อยครับ...ที่ทนเห็นหิ่งห้อยหนาวไม่ได้-สงสาร
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
