ครั้นยามรุ่ง มุ่งมา กาไก่นก
บินโผผก ขยับอยู่ ดูไหวไหว
สาลิกา ผวาปีก หลีกเหยี่ยวไพร
เสียงสับสน ปนไป ทั้งไก่กา
เห็นถ้วนทั่ว วัวควาย ออกชายทุ่ง
เป็นหมู่มุ่ง ทุ่งเถิน เพียรเดินหา
เหยียบพฤกษ์พง ลงลู่ สู่หญ้าคา
หาภักษา พร้อมเพรียง อยู่เรียงราย
ธรรมชาติ วาดสรร สวรรค์เปรียบ
ล้วนหรูเรียบ เฉียบเลิศ ดูเฉิดฉาย
เย้ยไยไพ ให้มนุษย์ จนสุดอาย
ชอบทำลาย กรายกล้ำ พร้อมซ้ำเติม.../
บูรพาท่าพระจันทร์
บินโผผก ขยับอยู่ ดูไหวไหว
สาลิกา ผวาปีก หลีกเหยี่ยวไพร
เสียงสับสน ปนไป ทั้งไก่กา
เห็นถ้วนทั่ว วัวควาย ออกชายทุ่ง
เป็นหมู่มุ่ง ทุ่งเถิน เพียรเดินหา
เหยียบพฤกษ์พง ลงลู่ สู่หญ้าคา
หาภักษา พร้อมเพรียง อยู่เรียงราย
ธรรมชาติ วาดสรร สวรรค์เปรียบ
ล้วนหรูเรียบ เฉียบเลิศ ดูเฉิดฉาย
เย้ยไยไพ ให้มนุษย์ จนสุดอาย
ชอบทำลาย กรายกล้ำ พร้อมซ้ำเติม.../
บูรพาท่าพระจันทร์
หอมไอดิน กลิ่นร่ำ ฉ่ำสายฝน
คราทุกข์ทน หม่นไหม้ ได้ฮึกเหิม
สายลมโอบ กอดรับ กลับใจเดิม
เป็นแรงเสริม ช่วยซับ รับจาบัลย์
สียงนกกา ก้องกู่ จากภูใหญ่
นกเขาไพร ขันคู ดสุขศัลย์
สายน้ำเย็น ชื่นใส ไหลรวมกัน
ไผ่เสียดกอ กล่อมขวัญ หวานภิรมย์
แว่วเพลงพรหม ลมล้อ ดั่งซอสี
เป็นดนตรี ขานขับ รับสุขสม
สายหมอกพราว รวเมฆ เสกปั้นชม
ละอองพรม ลมล่อง...ผ่องอำไพ..
"สุนันยา".
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
