แม้อดีตผ่านห้วงกาลนานมาแล้ว
ฝันเพริศแพร้วยังไม่จางห่างไปไหน
ยังสถิตติดตัวและหัวใจ
ถึงคนไกลที่ยึดมั่นนิรันดร์
ยามเมื่อแรกได้สัมผัสมัดใจเขา
ผูกมัดเราด้วยกลอนกานท์จารอักษร
สัมผัสใจสัมผัสรักจากบทกลอน
เว้าวิงวอนยากรู้จักกันและกัน
เป็นหนึ่งเดียวในรักจากเราสอง
เฝ้าประคองมอบจิตพิชิตฝัน
จากอีกห้วงห่างไกลในตะวัน
ขอบฟ้านั่นคอยกั้นกางระหว่างเรา
หาได้มีความลับใดไขข้องจิต
ผันชีวิตตัวเองไปจากเขา
รอยอดีตมิอาจฝืนยืนเป็นเงา
ติดตามเฝ้าเกาะกินจนชินชา
เมื่อรักแท้แค่หนึ่งครั้งในชีวิต
ยากตามติดเฝ้าคิดถึงคนึงหา
อุปสรรค์ร้อยเลห์ถ่ายเทมา
เหมือนดั่งเป็นมนต์มายาหาใดเปรย
ฉากละครในชีวิตมิสมหวัง
ใกล้ภินท์พังพลั้งพลาดไม่อาจเฉย
อยากจะบอกมวลมิตรว่าอย่าละเลย
หากรักแท้ได้เอื้อนเอ่ย...รีบคว้ามา
bluesky
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
