ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รการตติ]

สมคารมแล้วหนาที่ว่านั่น
สานสัมพันธ์เจือบทรสอักษร
สิ่งจริงแท้จารจดของบทกลอน
คือบิดรรักจริงกว่าสิ่งใด

เช่นความรักของพ่อมีต่อลูก
นั้นพันผูกความจริงสิ่งยิ่งใหญ่
ส่วนบทกลอนนำมากลอนพาไป
มีเอาไว้อ่านเขียนบทเรียนกลอน



รการตติ

[D]

       

เรื่องมันดังกันใหญ่หม้ายขันหมาก
คนส่วนมากนินทาเก็บมาเล่า
ทั้งขายหน้าเนื้อเย็นที่ยังเยาว์
ขอปัดเป่าเรื่องร้ายให้กลายดี

เจ้าดินเอ๋ยเตรียมตัวตอนหัวค่ำ
ฟ้ามืดดำแล้วหนาจะพาหนี
ไม่ต้องมัวสู้หน้าประชาชี
แค่สองปีขอขมาไม่น่ากลัว

พี่จะให้เอวกลมได้สมหน้า
ทำการค้าโดดเด่นเป็นเจ้าสัว
ให้น้องเก็บเงินทองเพื่อตั้งตัว
สร้างครอบครัวมั่นคงส่งลูกเรียน

สร้างฐานะสมนึกเป็นปึกแผ่น
เจ้าเนื้อแน่นรอกำหนดปลดเกษียณ
เป็นกำลังแรงใจให้พากเพียร
ดั่งแสงเทียนส่องทางกลางสีทอง

หม้ายขันหมากวันนี้อย่ามีหม่น
จงอดทนรอพี่ไม่มีหมอง
รักกันหนาพากันหนีพี่ขอจอง
ร่วมปรองดองรักเดียวช่วยเยียวยา

“ไพร พนาวัลย์”

หยาดน้ำสังข์ หลั่งลง มิตรงจุด
ดอกรักกุด ผุดโศกแทน ใจแสนล้า
โอ้อกเอ๋ย อกตรม ข่มน้ำตา
หวาดผวา คราเยือน เรือนใกล้ตน

ญาติติโก โหติกา นินทาทั่ว
มากมีมัว สลัวแล้ว มิแคล้วหม่น
รักเจ้าเอ๋ย ไยทำ ช้ำเหลือทน
กี่คราหน ถึงคลาย บ่ายจากจร

ต้องลาแล้ว นครชัยฯ เพื่อไปนอก
คนรักบอก มารับ ดับหนาวร้อน
เป็นห่วงหนัก รักเหลือ เอื้ออาทร
ยังนิวรณ์ เกรงเหมือนเก่า เศร้าฉิบเป๋ง 

"ดิน"

[D]

น้ำตาหลั่งสั่งลาในคราแรก
ดีกว่าแตกแหลกฤทัยอาลัยหวง
ในภายหลังฝังจำเพราะคำลวง
ยากตามทวงคืนกลับทั้งทรัพย์ใจ

ถึงแพ้พ่ายหม้ายร้างชายสร้างก่อ
ด้วยจิตฉ้อขอจอมขวัญอย่าหวั่นไหว
มิใช่คู่ชู้ชมสมฤทัย
จึงมีอันพลันให้ไม่อยู่ครอง

คงสักวันนั้นรักประจักษ์แจ้ง
ไร้เคลือบแคลงแฝงฝักให้รักหมอง
เสียงเซ็งแซ่แห่โหมประโคมกลอง
ขันหมากทองร้องขออย่ารอรี...

"  บูรพ์  "

 

ชายมากมาย หลายหลาก มีมากล้น
ตั้งหลายคน น้องเบื่อ เหลือแต่พี่
มีบ้างไหม เมตตา เอื้ออารีย์
ช่วยปรานี รักษา เยียวยาใจ

ผินหน้ามอง ตรองตรึก รู้สึกแค้น
เขาดูแคลน แฟนจาก มากหม่นไหม้
มิรู้จะ หันหน้า พึ่งพาใคร
รับได้ไหม กับใจหม่น คนถูกลืม

"ดิน"

[ไพร พนาวัลย์]

       

เรื่องมันดังกันใหญ่หม้ายขันหมาก
คนส่วนมากนินทาเก็บมาเล่า
ทั้งขายหน้าเนื้อเย็นที่ยังเยาว์
ขอปัดเป่าเรื่องร้ายให้กลายดี

เจ้าดินเอ๋ยเตรียมตัวตอนหัวค่ำ
ฟ้ามืดดำแล้วหนาจะพาหนี
ไม่ต้องมัวสู้หน้าประชาชี
แค่สองปีขอขมาไม่น่ากลัว

พี่จะให้เอวกลมได้สมหน้า
ทำการค้าโดดเด่นเป็นเจ้าสัว
ให้น้องเก็บเงินทองเพื่อตั้งตัว
สร้างครอบครัวมั่นคงส่งลูกเรียน

สร้างฐานะสมนึกเป็นปึกแผ่น
เจ้าเนื้อแน่นรอกำหนดปลดเกษียณ
เป็นกำลังแรงใจให้พากเพียร
ดั่งแสงเทียนส่องทางกลางสีทอง

หม้ายขันหมากวันนี้อย่ามีหม่น
จงอดทนรอพี่ไม่มีหมอง
รักกันหนาพากันหนีพี่ขอจอง
ร่วมปรองดองรักเดียวช่วยเยียวยา

“ไพร พนาวัลย์”

หยาดน้ำสังข์ หลั่งลง มิตรงจุด
ดอกรักกุด ผุดโศกแทน ใจแสนล้า
โอ้อกเอ๋ย อกตรม ข่มน้ำตา
หวาดผวา คราเยือน เรือนใกล้ตน

ญาติติโก โหติกา นินทาทั่ว
มากมีมัว สลัวแล้ว มิแคล้วหม่น
รักเจ้าเอ๋ย ไยทำ ช้ำเหลือทน
กี่คราหน ถึงคลาย บ่ายจากจร

ต้องลาแล้ว นครชัยฯ เพื่อไปนอก
คนรักบอก มารับ ดับหนาวร้อน
เป็นห่วงหนัก รักเหลือ เอื้ออาทร
ยังนิวรณ์ เกรงเหมือนเก่า เศร้าฉิบเป๋ง 

"ดิน"

ว่าจะเข้ามาแจมหยิกแกมหยอก
มิใช่หลอกคนดีไปขี่เก๋ง
พี่ก็รู้เจ้านั้นเป็นกันเอง
ที่บรรเลงเพลงเศร้าให้เข้าตา

ตอนลงท้ายคล้ายแสร้งตะแบงพี่
ไม่อยากหนีแฟนเก่าให้เขาว่า
งั้นก็เชิญตามใจจะไม่มา
โสน้าหน้าตัวเอง ร้องเพลงโศก...

“ไพร พนาวัลย์”
 

[D]

สมคารมแล้วหนาที่ว่านั่น
สานสัมพันธ์เจือบทรสอักษร
สิ่งจริงแท้จารจดของบทกลอน
คือบิดรรักจริงกว่าสิ่งใด

เช่นความรักของพ่อมีต่อลูก
นั้นพันผูกความจริงสิ่งยิ่งใหญ่
ส่วนบทกลอนนำมากลอนพาไป
มีเอาไว้อ่านเขียนบทเรียนกลอน



รการตติ

แนบแน่นนัก หนักแน่น ดุจแผ่นผา
เทียมเทียบค่า หาใด ไหนมาก่อน
รักเมตตา อารีย์ มีอาทร
ห่วงทุกตอน นอนกิน มิสิ้นใย

หากมีแฟน แม้นดัง อย่างครึ่งพ่อ
คงดีหนอ อุ่นแด แท้ฝันใฝ่
จะโชคดี มีบ้าง นะบางใคร
เช่นสูงวัย ใจมั่น (พี่)"รการติ"  

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

ทั่วตำบล โจษจัน หม้ายขันหมาก
ปากต่อปาก คำต่อคำ น้ำตาร่วง
บ้างเยาะเย้ย เขยมีไหน ให้เจ็บทรวง
บ้างว่าดวง ไร้คู่ อยู่เดียวดาย

แสนสงสาร น้องดิน สูญสิ้นรัก
เคยผ่องพักตร์ หมดไป จนใจหาย
เบ้าตาบวม แก้มอูม คงฟูมฟาย
มีร่างกาย ชีวิต ไร้จิตจินต์

เป็นการดี ที่เขา ผละเจ้าก่อน
หากร่วมหมอน นอนเตียง เคียงถวิล
ถึงร่วมทุกข์ สุขดิบ อยากหยิบกิน
แล้วโบยบิน ตัดขาด อาจวายวาง

ลืมอดีต ผิดหวัง ตั้งต้นใหม่
เก็บหัวใจ ถนอม พร้อมเรือนร่าง
สร้างความดี มีธรรม ทานนำทาง
ได้พบบ้าง ชายใจพระ หอมจรุง

ถ้าน้องไม่ รังเกียจ คิดเดียดฉันท์
มาร่วมกัน ขายเมี่ยง เลี้ยงปลากุ้ง
ซ่อนเงินมัด ยัดใส่ ในกระบุง
พอเข้ากรุง ถอยเบนซ์ ขับเล่นลม

 

รพีกาญจน์ 59

[D]

       

เรื่องมันดังกันใหญ่หม้ายขันหมาก
คนส่วนมากนินทาเก็บมาเล่า
ทั้งขายหน้าเนื้อเย็นที่ยังเยาว์
ขอปัดเป่าเรื่องร้ายให้กลายดี

เจ้าดินเอ๋ยเตรียมตัวตอนหัวค่ำ
ฟ้ามืดดำแล้วหนาจะพาหนี
ไม่ต้องมัวสู้หน้าประชาชี
แค่สองปีขอขมาไม่น่ากลัว

พี่จะให้เอวกลมได้สมหน้า
ทำการค้าโดดเด่นเป็นเจ้าสัว
ให้น้องเก็บเงินทองเพื่อตั้งตัว
สร้างครอบครัวมั่นคงส่งลูกเรียน

สร้างฐานะสมนึกเป็นปึกแผ่น
เจ้าเนื้อแน่นรอกำหนดปลดเกษียณ
เป็นกำลังแรงใจให้พากเพียร
ดั่งแสงเทียนส่องทางกลางสีทอง

หม้ายขันหมากวันนี้อย่ามีหม่น
จงอดทนรอพี่ไม่มีหมอง
รักกันหนาพากันหนีพี่ขอจอง
ร่วมปรองดองรักเดียวช่วยเยียวยา

“ไพร พนาวัลย์”

หยาดน้ำสังข์ หลั่งลง มิตรงจุด
ดอกรักกุด ผุดโศกแทน ใจแสนล้า
โอ้อกเอ๋ย อกตรม ข่มน้ำตา
หวาดผวา คราเยือน เรือนใกล้ตน

ญาติติโก โหติกา นินทาทั่ว
มากมีมัว สลัวแล้ว มิแคล้วหม่น
รักเจ้าเอ๋ย ไยทำ ช้ำเหลือทน
กี่คราหน ถึงคลาย บ่ายจากจร

ต้องลาแล้ว นครชัยฯ เพื่อไปนอก
คนรักบอก มารับ ดับหนาวร้อน
เป็นห่วงหนัก รักเหลือ เอื้ออาทร
ยังนิวรณ์ เกรงเหมือนเก่า เศร้าฉิบเป๋ง 

"ดิน"

ว่าจะเข้ามาแจมหยิกแกมหยอก
มิใช่หลอกคนดีไปขี่เก๋ง
พี่ก็รู้เจ้านั้นเป็นกันเอง
ที่บรรเลงเพลงเศร้าให้เข้าตา

ตอนลงท้ายคล้ายแสร้งตะแบงพี่
ไม่อยากหนีแฟนเก่าให้เขาว่า
งั้นก็เชิญตามใจจะไม่มา
โสน้าหน้าตัวเอง ร้องเพลงโศก...

“ไพร พนาวัลย์”
 

นัดพี่มาก คืนเดือนคว่ำ มืดดำทั่ว
ใจสั่นรัว ก้มมิพ้น จนหัวโขก
ไยเสเรือน เตี้ยจัง เสียงดังโป๊ก
เดินเยกโยก ตามทาง พร่าพรางตา

มาหยุดยืน รอพี่ ที่ต้นไทร
นัดเอาไว้ ตีสาม ตามมาหา
นี่ก็รอ เกือบแจ้ง แกล้งไม่มา
หรือพี่ยา มิปอง แค่ลองใจ

อายชาวบ้าน ย่านตลาด น้องขลาดเขลา
กอดกระเป๋า เสื้อผ้า น้ำตาไหล
พระธุดงค์ เดินมา ฟ้ารำไร
ลูกจะไป กับหลวงพ่อ ขอบวชชี 

"ดิน"

[D]

ทั่วตำบล โจษจัน หม้ายขันหมาก
ปากต่อปาก คำต่อคำ น้ำตาร่วง
บ้างเยาะเย้ย เขยมีไหน ให้เจ็บทรวง
บ้างว่าดวง ไร้คู่ อยู่เดียวดาย

แสนสงสาร น้องดิน สูญสิ้นรัก
เคยผ่องพักตร์ หมดไป จนใจหาย
เบ้าตาบวม แก้มอูม คงฟูมฟาย
มีร่างกาย ชีวิต ไร้จิตจินต์

เป็นการดี ที่เขา ผละเจ้าก่อน
หากร่วมหมอน นอนเตียง เคียงถวิล
ถึงร่วมทุกข์ สุขดิบ อยากหยิบกิน
แล้วโบยบิน ตัดขาด อาจวายวาง

ลืมอดีต ผิดหวัง ตั้งต้นใหม่
เก็บหัวใจ ถนอม พร้อมเรือนร่าง
สร้างความดี มีธรรม ทานนำทาง
ได้พบบ้าง ชายใจพระ หอมจรุง

ถ้าน้องไม่ รังเกียจ คิดเดียดฉันท์
มาร่วมกัน ขายเมี่ยง เลี้ยงปลากุ้ง
ซ่อนเงินมัด ยัดใส่ ในกระบุง
พอเข้ากรุง ถอยเบนซ์ ขับเล่นลม

 

รพีกาญจน์ 59

ขอจากถิ่น ดินดาน บ้านเคยอยู่
มิกล้าสู้ หน้าคน โดนหยามข่ม
หม้ายขันหมาก จากมา อุราตรม
จำต้องก้ม รับกรรม คำนินทา

หากพี่ชาย เห็นใจ ไม่ขุ่นข้อง
หญิงหนึ่งต้อง ราคิน หมดสิ้นค่า
ทั้งสองเนตร เนืองนอง ครองน้ำตา
หากมิว่า ขออยู่สวน ไถพรวนดิน

จะปลูกผัก ถากถาง สร้างทางรุ่ง
ขอเลี้ยงกุ้ง ขุดบ่อ พอมีถิ่น
ทำเล้าไก่ เก็บไข่ ได้พอกิน
หากระถิน จิ้มเจ่า สะเดาดอน

งานทั้งหมด กล่าวมา ใช่กว่า.แรง
อย่าเพิ่งแย้ง แคลงใจ ให้พี่สอน
ตั้งแต่เล็ก คุ้มใหญ่ ใช่เกี่ยงงอน
ได้แต่นอน กิน.เที่ยว ไม่เหลียวงาน

รับได้ไหม เอาไปฝึก นึกดูบ้าง
พวกลิงช้าง กลางป่า ยังฝ่าด่าน
ยากลำบาก เพียงไร ไม่เกียจคร้าน
ขอสงสาร อยู่ด้วยคน หนีหม่นอาย 

"ดิน"

[yaguza]

ขอจากถิ่น ดินดาน บ้านเคยอยู่
มิกล้าสู้ หน้าคน โดนหยามข่ม
หม้ายขันหมาก จากมา อุราตรม
จำต้องก้ม รับกรรม คำนินทา

หากพี่ชาย เห็นใจ ไม่ขุ่นข้อง
หญิงหนึ่งต้อง ราคิน หมดสิ้นค่า
ทั้งสองเนตร เนืองนอง ครองน้ำตา
หากมิว่า ขออยู่สวน ไถพรวนดิน

จะปลูกผัก ถากถาง สร้างทางรุ่ง
ขอเลี้ยงกุ้ง ขุดบ่อ พอมีถิ่น
ทำเล้าไก่ เก็บไข่ ได้พอกิน
หากระถิน จิ้มเจ่า สะเดาดอน

ละอองดิน...

หากมิชอบ อยู่สวน พรวนดินไถ
สนใจไหม น้องเจ้า เราเปิดบ่อน
ทั้งไฮโล ป๊อกเด้ง เจ๋งแน่นอน
ถ้างามงอน สนใจ ให้บอกมา

แม้นจากถิ่น ดินดาน บ้านเคยอยู่
ลองคิดดู ลำบาก ทนตากหน้า
เขาจะเห็น น้องดิน สิ้นราคา
อยู่กับพี่ ดีกว่า อย่าไปเลย

 

.....ยากูซ่า....

[สมนึก นพ]

เขาจีบกันเกี้ยวกันนั้นเหมาะสม
ปล่อยคารมหวานมากยากเฉลย
เป็นแม่สื่อให้หล่อนเมื่อก่อนเคย
จดหมายเอยหลายหลากฝากผ่านมา

ดูต้นทางวางหมายเขาได้พบ
เราคอยหลบซ่อนเร้นไม่เห็นหน้า
เขาจู๋จี๋ต่อกันพรรณนา
มั่นสัญญาแต่งงานไม่นานปี

คิดหวังไว้อิ่มท้องของคาวหวาน
คงไม่นานแขกรับเชิญไม่เขินนี่
ด้วยทั้งสองครองรักรู้จักดี
เป็นเพื่อนซี้ด้วยกันจึงมั่นใจ

ข่าวร้ายดั่งสายฟ้าผ่าต้นตาล
เรื่องแต่งงานเตรียมนี้มีเหตุใหม่
เจ้าบ่าวถูกสาวอื่นฝืนฉุดไป
พิธีใหญ่เตรียมนั้นพลันดับลง

ให้สงสารเจ้าสาวหน้าเศร้าหมอง
น้ำตานองพี่ทิดมาคิดหลง
หม้ายขันหมากยังสาวเจ้าคิดปลง
นวลอนงค์ซบเซาเฝ้าอาดูร

ฉันก็เศร้าเช่นกันคือมันอด
เขาเก็บหมดอาหารกินมาสิ้นสูญ
เริ่มปวดท้องทันทีทวีคูณ
หวังเพิ่มพูนมากหลายถ่ายท้องมา.

นพ
13ก.ย.55

[yaguza]

รีบไปเลย คุณพี่ เดี๋ยวอี้แตก
ทำตัวแปลก จังเลย เคยคบหา
เห็นแก่กิน หรือเปล่า ที่กล่าวมา
สู้อุตส่าห์ เป็นพ่อสื่อ นับถือใจ

แทนที่จะ เห็นใจ คนได้ทุกข์
กลับเจ่าจุก หม่นหมอง เรื่องท้องไส้
นี่ตายอด ตายอยาก มากหรือไร
ทำไปได้ หรือนี่ คุณพี่เรา


 
...ยากูซ่า...

[รพีกาญจน์]

ขอจากถิ่น ดินดาน บ้านเคยอยู่
มิกล้าสู้ หน้าคน โดนหยามข่ม
หม้ายขันหมาก จากมา อุราตรม
จำต้องก้ม รับกรรม คำนินทา

หากพี่ชาย เห็นใจ ไม่ขุ่นข้อง
หญิงหนึ่งต้อง ราคิน หมดสิ้นค่า
ทั้งสองเนตร เนืองนอง ครองน้ำตา
หากมิว่า ขออยู่สวน ไถพรวนดิน

จะปลูกผัก ถากถาง สร้างทางรุ่ง
ขอเลี้ยงกุ้ง ขุดบ่อ พอมีถิ่น
ทำเล้าไก่ เก็บไข่ ได้พอกิน
หากระถิน จิ้มเจ่า สะเดาดอน

งานทั้งหมด กล่าวมา ใช่กว่า.แรง
อย่าเพิ่งแย้ง แคลงใจ ให้พี่สอน
ตั้งแต่เล็ก คุ้มใหญ่ ใช่เกี่ยงงอน
ได้แต่นอน กิน.เที่ยว ไม่เหลียวงาน

รับได้ไหม เอาไปฝึก นึกดูบ้าง
พวกลิงช้าง กลางป่า ยังฝ่าด่าน
ยากลำบาก เพียงไร ไม่เกียจคร้าน
ขอสงสาร อยู่ด้วยคน หนีหม่นอาย 

"ดิน"

ดีใจจริง หญิงเข้าทาง กางแขนรับ
แล้วรีบปรับ เรือนไม้ ใหญ่ขยาย
ตีเพดาน สานฟาก ฝามากมาย
ขนโยกย้าย เกะกอง ของรุงรัง

เอาที่นอน หมอนข้าง ออกวางผึ่ง
ล้างหม้อซึ้ง ปัดกวาด เช็ดถาดถัง
แต่งห้องน้ำ ทำสี ที่ผุพัง
ยกมาตั้ง ทีวี ซีดี คอมพ์

ทดสอบที อีแต๋น แล่นกระตุก
ฉุกละหุก เข็นไส ลากไปซ่อม
ผ้ามัดหมี่ สีสด ขดแวดกรอม
ดอกสวยล้อม ตัวถัง ห้อยหลังคา

ตัดไม้มีด กีดขวาง ทางถนน
ถมปลักโคลน หลุมควาย เรียงรายหน้า
ขึงสะพาน ผ่านดง ลงธารา
เกรงน้ำป่า เซซัด มัดผูกแพ

มีแกงขม ต้มมะระ สะเลียมห้วย
เตรียมแกงกล้วย ผสม ชะอมแก่
แกงผักหวาน ก้านใหญ่ ใส่ปลาแบ
ลวกดอกแค จิ้มจ้ำ น้ำพริกแดง

จัดหมูเห็ด เป็ดไก่ ให้เข้าแถว
ยาวเป็นแนว ผูกโบว์ โชว์ทางแพร่ง
รับหน้ามน คนโก้ โห่แรงแรง
ขวัญใจแห่ง สวนศรี รพีกาญจน์

  

[D]

หากมิชอบ อยู่สวน พรวนดินไถ
สนใจไหม น้องเจ้า เราเปิดบ่อน
ทั้งไฮโล ป๊อกเด้ง เจ๋งแน่นอน
ถ้างามงอน สนใจ ให้บอกมา

แม้นจากถิ่น ดินดาน บ้านเคยอยู่
ลองคิดดู ลำบาก ทนตากหน้า
เขาจะเห็น น้องดิน สิ้นราคา
อยู่กับพี่ ดีกว่า อย่าไปเลย

 

.....ยากูซ่า....

หนุ่มภาคกลาง เดินขาถ่าง มาขวางไว้
บอกจะให้ เปิดบ่อน  กินนอนเฉย
มิลำบน ลำบาก ออกปากเปรย
ก็มิเคย อยากลุ้น ลองหุ้นดู

อยากเป็นแม่ ศรีเรือน เหมือนอย่างเขา
อยู่บ้านเฝ้า มิไป ไกลจากอู่(บ้าน)
มีเพื่อนฝูง มากมาย หลายคนรู้
ตำรวจอยู่ ตั้งห่าง ยังมาเยือน

"ดิน"

[D]

เขาจีบกันเกี้ยวกันนั้นเหมาะสม
ปล่อยคารมหวานมากยากเฉลย
เป็นแม่สื่อให้หล่อนเมื่อก่อนเคย
จดหมายเอยหลายหลากฝากผ่านมา

ดูต้นทางวางหมายเขาได้พบ
เราคอยหลบซ่อนเร้นไม่เห็นหน้า
เขาจู๋จี๋ต่อกันพรรณนา
มั่นสัญญาแต่งงานไม่นานปี

คิดหวังไว้อิ่มท้องของคาวหวาน
คงไม่นานแขกรับเชิญไม่เขินนี่
ด้วยทั้งสองครองรักรู้จักดี
เป็นเพื่อนซี้ด้วยกันจึงมั่นใจ

ข่าวร้ายดั่งสายฟ้าผ่าต้นตาล
เรื่องแต่งงานเตรียมนี้มีเหตุใหม่
เจ้าบ่าวถูกสาวอื่นฝืนฉุดไป
พิธีใหญ่เตรียมนั้นพลันดับลง

ให้สงสารเจ้าสาวหน้าเศร้าหมอง
น้ำตานองพี่ทิดมาคิดหลง
หม้ายขันหมากยังสาวเจ้าคิดปลง
นวลอนงค์ซบเซาเฝ้าอาดูร

ฉันก็เศร้าเช่นกันคือมันอด
เขาเก็บหมดอาหารกินมาสิ้นสูญ
เริ่มปวดท้องทันทีทวีคูณ
หวังเพิ่มพูนมากหลายถ่ายท้องมา.

นพ
13ก.ย.55

ติดต่อใคร ทีหลัง ระวังหน่อย
อย่าเพิ่งคอย เห็นแก่กิน หมดสิ้นท่า
ดูให้ชัวร์ ให้ชัด ค่อยจัดมา
ใช่ไปคว้า ต้นดี ปลายปีเลว

น้องเตรียมพร้อม ทั้งตัว หัว.หน้า.ผม
แม้แต่ข-นม ตอนก่อน เคยหย่อนเหลว
ยังไปดึง ให้ตึง ไม่ถึงเอว
พวกมันเปลว ก็อด ลดหุ่นมา

มิน่าเลย เสียท่า สาวหน้าบ้าน
ยิ้มหน้าบาน เย้ยเอา เศร้าหนักหนา
รับผิดชอบ เสียด้วย คนช่วยพา
กรุณา เป็นตัวแทน ควงแขนที

"ดิน"

[D]

ดีใจจริง หญิงเข้าทาง กางแขนรับ
แล้วรีบปรับ เรือนไม้ ใหญ่ขยาย
ตีเพดาน สานฟาก ฝามากมาย
ขนโยกย้าย เกะกอง ของรุงรัง

เอาที่นอน หมอนข้าง ออกวางผึ่ง
ล้างหม้อซึ้ง ปัดกวาด เช็ดถาดถัง
แต่งห้องน้ำ ทำสี ที่ผุพัง
ยกมาตั้ง ทีวี ซีดี คอมพ์

ทดสอบที อีแต๋น แล่นกระตุก
ฉุกละหุก เข็นไส ลากไปซ่อม
ผ้ามัดหมี่ สีสด ขดแวดกรอม
ดอกสวยล้อม ตัวถัง ห้อยหลังคา

ตัดไม้มีด กีดขวาง ทางถนน
ถมปลักโคลน หลุมควาย เรียงรายหน้า
ขึงสะพาน ผ่านดง ลงธารา
เกรงน้ำป่า เซซัด มัดผูกแพ

มีแกงขม ต้มมะระ สะเลียมห้วย
เตรียมแกงกล้วย ผสม ชะอมแก่
แกงผักหวาน ก้านใหญ่ ใส่ปลาแบ
ลวกดอกแค จิ้มจ้ำ น้ำพริกแดง

จัดหมูเห็ด เป็ดไก่ ให้เข้าแถว
ยาวเป็นแนว ผูกโบว์ โชว์ทางแพร่ง
รับหน้ามน คนโก้ โห่แรงแรง
ขวัญใจแห่ง สวนศรี รพีกาญจน์

  

แล้วจัดแจง แต่งกาย ไดร์เป่าผม
ตาไม่คม ก็เวียน เขียนซะหวาน
คิ้วไม่โก่ง นั่งกัน สรรเสกนาน
ปากน้ำตาล อมชมพู ดูสมวัย

อีกเนื้อตัว กลิ่นจรุง ฟุ้งเทียนอบ
หอมตลบ น่าสยิว ผิวผ่องใส
ทั้งเสื้อผ้า งามเพริศ เลิศวิไล
หวังหวานใจ ตกตลึง ยามถึงเรือน

จะทิ้งบ้าน จากมา ละล้า-ละลัง
ห่วงแม่พ่อ รอหลัง ฝังใจเหมือน
ลูกจะไม่ ไปลับ จะกลับเยือน
มิแชเชือน เตือนตัว มิมัวเมา

มุ่งเดินทาง มาถึง ซึ่งปากซอย
ชายเหนือคอย เบิ่งแล ชะแง้เฝ้า
มินึกเลย ชราออก ผมดอกเลา
นี่ฉันคิด ถูกเปล่า เกากบาล

อดใจกลั้น ยิ้มหวาน ประสานตา
พอตาย-า สมบัติ พัสถาน
เป็นของเรา แน่หนอ มิรอนาน
มหาศาล ใช้ไม่หมด กดให้พอ

(บางตัวพิมพ์ไม่ติดค่ะ)

"ดิน"

[saknun]

ดูกระไร ขันหมาก ช่างใหญ่โต
เชิดสิงห์โต นำหน้า ตั้งท่าป๋อ
เต้นเร็กเก๊ สเต๊ป เหน็บบังตอ
ใครมาล้อ ทำเล่น เป็นกระเจิง

[สมนึก นพ]

ติดต่อใคร ทีหลัง ระวังหน่อย
อย่าเพิ่งคอย เห็นแก่กิน หมดสิ้นท่า
ดูให้ชัวร์ ให้ชัด ค่อยจัดมา
ใช่ไปคว้า ต้นดี ปลายปีเลว

น้องเตรียมพร้อม ทั้งตัว หัว.หน้า.ผม
แม้แต่ข-นม ตอนก่อน เคยหย่อนเหลว
ยังไปดึง ให้ตึง ไม่ถึงเอว
พวกมันเปลว ก็อด ลดหุ่นมา

มิน่าเลย เสียท่า สาวหน้าบ้าน
ยิ้มหน้าบาน เย้ยเอา เศร้าหนักหนา
รับผิดชอบ เสียด้วย คนช่วยพา
กรุณา เป็นตัวแทน ควงแขนที
"ดิน"

สาวหน้าบ้านมิใช่แฟนตัวแทนเขา
มารบเร้าจำหน่ายเครื่องใช้นี่
ทั้งหลายอย่างเหล่านั้นของฉันมี
ยังเซ้าซี้ให้ซื้อถือกำไร

อย่าแง่งอนเลยนั้นฟังฉันเล่า
คือแฟนเก่าเพื่อนรักพักบ้านใกล้
ส่วนผมโสดอยู่นี้มิมีใคร
แบ่งปันใจให้ครองจึงหมองตรม

แต่วันนี้ดีใจได้นักหนา
สาวเชิญมาควงแขนแทนเหมาะสม
ฟ้าสว่างสดใสโลกใบกลม
กระแสลมพัดผ่านซ่านถึงทรวง

หล่อนเตรียมพร้อมทั้งตัวทั่วเรือนร่าง
หุ่นบอบบางงามแสนสุดแหนหวง
ขอเวลาเพียงนิดมิคิดลวง
ขออย่าห่วงเลยหนามิช้านาน

หลบเข้าร้านย้อมผมสมดังหมาย
ครีมดำป้ายทั้งหัวทั่วประสาน
สระอีกครั้งสุดท้ายได้เสร็จการ
ช่างชำนาญแต่งต่อหล่อพอตัว

ออกจากร้านหล่อนหายไม่เห็นหน้า
เดินตามหาถามไถ่ค้นไปทั่ว
หล่อนคงหนีเราหายให้นึกกลัว
เหตุพันพัวรอยย้ำซ้ำเก่านา.

นพ
14ก.ย.55

[D]

ดูกระไร ขันหมาก ช่างใหญ่โต
เชิดสิงห์โต นำหน้า ตั้งท่าป๋อ
เต้นเร็กเก๊ สเต๊ป เหน็บบังตอ
ใครมาล้อ ทำเล่น เป็นกระเจิง

วันวุ่นวาย วายวุ่น เขาอุ่นใจ
ส่วนตัวฉัน หม่นไหม้ ให้ยุ่งเหยิง
มานหมกมุ่น ครุ่นคิด จิตกระเจิง
มิบันเทิง เริงรมย์ ต้องข่มจินต์

"ดิน"

[D]

สาวหน้าบ้านมิใช่แฟนตัวแทนเขา
มารบเร้าจำหน่ายเครื่องใช้นี่
ทั้งหลายอย่างเหล่านั้นของฉันมี
ยังเซ้าซี้ให้ซื้อถือกำไร

อย่าแง่งอนเลยนั้นฟังฉันเล่า
คือแฟนเก่าเพื่อนรักพักบ้านใกล้
ส่วนผมโสดอยู่นี้มิมีใคร
แบ่งปันใจให้ครองจึงหมองตรม

แต่วันนี้ดีใจได้นักหนา
สาวเชิญมาควงแขนแทนเหมาะสม
ฟ้าสว่างสดใสโลกใบกลม
กระแสลมพัดผ่านซ่านถึงทรวง

หล่อนเตรียมพร้อมทั้งตัวทั่วเรือนร่าง
หุ่นบอบบางงามแสนสุดแหนหวง
ขอเวลาเพียงนิดมิคิดลวง
ขออย่าห่วงเลยหนามิช้านาน

หลบเข้าร้านย้อมผมสมดังหมาย
ครีมดำป้ายทั้งหัวทั่วประสาน
สระอีกครั้งสุดท้ายได้เสร็จการ
ช่างชำนาญแต่งต่อหล่อพอตัว

ออกจากร้านหล่อนหายไม่เห็นหน้า
เดินตามหาถามไถ่ค้นไปทั่ว
หล่อนคงหนีเราหายให้นึกกลัว
เหตุพันพัวรอยย้ำซ้ำเก่านา.

นพ
14ก.ย.55

เห็นลุกหยิบ ฟันปลอม อีกย้อมผม
จะเป็นลม เผ่นแน่บ แอบดีกว่า
หุ่นดูดี หล่อสมาร์ท บาดลูกตา
กลับกลายว่า หมดฟอร์ม เขาย้อมแมว

ชีวิตคู่ ดูอนาถ มิคาดคิด
รักคนผิด พลาดพลั้ง มานั่งแกร่ว
อกระทม หม่นเหน็บ เจ็บต้องแจว
กินแต่แห้ว เผือก.มัน นั้นไม่เจอ

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

แล้วจัดแจง แต่งกาย ไดร์เป่าผม
ตาไม่คม ก็เวียน เขียนซะหวาน
คิ้วไม่โก่ง นั่งกัน สรรเสกนาน
ปากน้ำตาล อมชมพู ดูสมวัย

อีกเนื้อตัว กลิ่นจรุง ฟุ้งเทียนอบ
หอมตลบ น่าสยิว ผิวผ่องใส
ทั้งเสื้อผ้า งามเพริศ เลิศวิไล
หวังหวานใจ ตกตลึง ยามถึงเรือน

จะทิ้งบ้าน จากมา ละล้า-ละลัง
ห่วงแม่พ่อ รอหลัง ฝังใจเหมือน
ลูกจะไม่ ไปลับ จะกลับเยือน
มิแชเชือน เตือนตัว มิมัวเมา

มุ่งเดินทาง มาถึง ซึ่งปากซอย
ชายเหนือคอย เบิ่งแล ชะแง้เฝ้า
มินึกเลย ชราออก ผมดอกเลา
นี่ฉันคิด ถูกเปล่า เกากบาล

อดใจกลั้น ยิ้มหวาน ประสานตา
พอตาย-า สมบัติ พัสถาน
เป็นของเรา แน่หนอ มิรอนาน
มหาศาล ใช้ไม่หมด กดให้พอ

(บางตัวพิมพ์ไม่ติดค่ะ)

"ดิน"

ก้มกราบงาม สามครา หน้าพระรูป
จุดเทียนธูป เครื่องหก ยกเพียงศอ
ถาดอาหาร หวานคาว วางยาวรอ
ลูกกล่าวขอ พ่อช่วย อำนวยพร

ด้วยบุพเพ เห่ฮอด ได้กอดสาว
อายุราว ยี่สิบหก อกสิงขร 
แทนคนเก่า เค้าเมิน เดินจากจร
จากอมร นั่งเรือ ถึงเมื่อวาน

เธอใจร้อน ก่อนมา มิว่าบอก
ผมหัวหงอก มิทัน กัน.ย้อมถ่าน
ต่างจากภาพ อาบสี รพีกาญจน์
เมื่อยิ้มอ่าน กลอนชอบ ตอบพีเอ็ม

พ่อเจ้าขา...
ลูกผวา จิตใจ ไร้คมเข้ม
รักต่างวัย ไวพบ อาจจบเกม
ช่วยเติมเต็ม กล้าแกร่ง แรงอนันต์

ไร้พุงโต โรคา พยาธิ
หวัวคิคิ หายเจ็บ เสพสุขสันต์
เล่นพละ สนุก สมบุกสมบัน
ไม่มีวัน ตาย-า อย่าคิดเลย...สาธุ

 

รพีกาญจน์ 59