ฝืด
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
07 พฤษภาคม 2024, 08:32:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ฝืด  (อ่าน 2659 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
08 มิถุนายน 2010, 02:55:AM
กริชอักษร
Special Class LV2
นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร

**

คะแนนกลอนของผู้นี้ 59
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 352


เรารักในหลวง


« เมื่อ: 08 มิถุนายน 2010, 02:55:AM »
ชุมชนชุมชน

ใช่ว่านานแค่สักพักก็ชักฝืด
ดูอืดๆอลวนจนปวดหัว
แค่ห่างเธอสักนิดเริ่มคิดกลัว
ที่ว่าชัวร์ก็สั่นสั่นหวั่นเหมือนกัน

คิดว่าเธอมั่นคงตรงกับที่
ที่ว่าดีคงไม่ลดไม่แปรผัน
เป็นเพียงแค่ความคิดยึดติดนาน
เวลาผ่านจึงรู้ซึ้งถึงความจริง

ที่ว่ามั่นเพราะตอนนั้นฉันเจอบ่อย
พอห่างกันชักกร่อยน้อยทุกสิ่ง
จะจบลงยังลำบากอยากจะทิ้ง
เข็นไม่ไหวไปจริงๆ..ขอชิ่งลา

ฝันดีนะคะเพื่อนก่อนทุกท่าน
ข้อความนี้ มี 7 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

จะเดินทางตรงไม่หวั่นไหว กับหัวใจที่เข้มแข็ง
ทุกวันใหม่จะสดใสแข็งแรง จะแต้มแต่งชีวิตด้วยหัวใจ
08 มิถุนายน 2010, 11:16:AM
ทอฝัน
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 455
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1,502

...ทอฝัน ขะรับ...ทอฝัน...!!!


« ตอบ #1 เมื่อ: 08 มิถุนายน 2010, 11:16:AM »
ชุมชนชุมชน

...เติมน้ำใจ...ใส่ลง...ตรงรอยฝืด
ที่เคยอืด...อาจเลื่อน...เคลื่อนภาษา
อย่าเชือนแช...แปรผัน...ปันเวลา
เพียงเพราะว่า...เราห่างกัน...นั้นไม่จริง
................................................
...มีสิ่งใด...เล่ามั่นคง...ตรงกับที่
จะเลวดี...ล้วนแปรไป...ไม่อยู่นิ่ง
แต่สิ่งหนึ่ง...ซึ่งใจรู้...มีอยู่จริง
มิเกรงกริ่ง...กลบเกลื่อน...เลื่อนสัญญา
...............................................
...สิ่งนั้นคือ...ความผูกพัน...ยืนยันรัก
ยังแน่นหนัก...ยืนยง...อยู่ตรงหน้า
ขอเพียงเรา...เข้าใจ...ในเจตนา
ย่อมรู้ค่า...หน้าที่สื่อ...คืออะไร...
.................................//ทอฝัน
ข้อความนี้ มี 5 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

หัวโขมย...เรียงร้อยจากห้วงใจ มิตรภาพยิ่งใหญ่ ไร้กาลเวลา
08 มิถุนายน 2010, 01:40:PM
เมฆา...
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 698
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 624


..............


« ตอบ #2 เมื่อ: 08 มิถุนายน 2010, 01:40:PM »
ชุมชนชุมชน

       
    กลางขุนเขา ราวป่า ข้ายืนนิ่ง
 มองทุกสิ่ง รอบข้าง อย่างสับสน
 แดนดินนี้ ที่ใด ไยเงียบงน
 มีเพียงฟ้า ป่าสน ปนเสียงคราง
    ตะโกนก้อง ร้องกู่ ดูอีกครั้ง
 เสียงก็ยัง ดังหาย สลายห่าง
 มีเพียงหิน ดินนิ่ม อยู่ริมทาง
 กับไม้ใหญ่ ใบกว้าง ข้างข้างกาย
    มดตะนอย หรือนั่น มันใช่หรือ
 ลักษณะ กะพือ คือสัตว์ร้าย
 ตัวน้องน้อง สยองคัน อันตราย
 จับตาจ้อง มองหมาย ท้าทายเรา
    เข้ามาซิ เข้ามา ถ้าเจ้าแน่
  ทำใจแก่ แกล้วกล้า ร้องท้าเขา
  มันขยับ เราเขยิบ เหนิบๆเอา
  ก่อนสาวเท้า ราวลิง วิ่งคูณร้อย
     ข้ามเนินเขา  เข้าเขต ลำธารใส
  หอบหายใจ  รวยริน จุกลิ้นห้อย
  เหลียวมองหลัง ทางมา ตา ปรอยๆ
   ยักษ์ตะนอย รอยหาย ค่อยคลายกลัว
      กวักน้ำใส ไหลเย็น ลูบเล้นหน้า
   แหงนมองฟ้า ท่าทาง น้ำค้างรั่ว
   ฝนเม็ดใหญ่ ไหลหล่น ท่วมท้นตัว
   พร้อมเสียงรัว หัวใจ ให้ตื่นตาม
      พลางทรงตัว หัวคว่ำ คะมำหงาย
   เสียงโวยวาย คล้ายคุ้น ยิ่งคุ้นถาม
   มองรอบกาย สายตา เหมือนหาความ
  โอ้ ! เจ้าดาม น้องชายหัด มาตัดเปล
     โอละเหย แล้วนั่น ฝันนี่หว่า
    ไอ้น้องบ้า ดันมาแกล้ง แย้งรังเร่
    ของมดแดง แฝงมะม่วง หล่นร่วงเท
    ซ้ำตัดเปล เทกระจาด ขาดกระจุย......

        แฮะๆๆๆ ฝืด เหมือนกันนะครับ แต่เป็น ฝืดในฝัน เพราะโดนน้องแกล้ง 55555.

                 ***เมฆา...***
       
ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

..สัมผัสทิพย์ปรารถนาอารมณ์แล้ว..
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s