..การทักทายของสายลมแผ่วเบา
ไม่เคยพัดไปเปล่า..มอบเรื่องเล่า ดี~ดี ให้เราทุกหน
หากแต่ความนิ่งเงียบในบางครั้งของสายลมปะปน
ก็ยังเป็นไมตรีเวียนวน..เชื่อมความผูกพัน...ฉันมั่นใจ
ความทรงจำของเช้าวันใหม่..ที่ใส่อยู่ในถ้วยกาแฟสีซีเปีย
จะยังเข้มข้นกว่าสีจาง ~ จาง ของเบียร์ ที่กลั่นจากโรเมเนียอีกเธอรู้ไหม...
ความโรแมนติกคือ ~ถ้วยกาแฟเปื้อนรอยลิปสติก~ที่เธอจิบอยู่นั่นไง
หากเธอได้ยินเสียงกระซิบไหว..นั่นแหละใช่ คือหัวใจที่ใครบางคนลืมไว้..
ฉันจะริบ และเก็บรักษาโดยไม่ให้คืนกับเธอ ~*
รการตติ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
