.jpg)
คะนึงเหลือเมื่อห่างร้างไกล..........อนงค์อย่าหวั่นไหว
ลุ่มหลงเล่ห์ลิ้นลมลวง (๔๘๙)
ปากอื่นคงเป็นเช่นบ่วง.................แลคำพี่ห่วง
ทั้งสิ้นก็ด้วยรักนาง (๔๙๐)
ก่อนเคยเชยชมสองปราง แนบชิดสนิทข้าง
ใต้ดาวเด่นด้าวดื่นดวง
จันทร์เพ็ญเร้นแสงบังสรวง คืนเวหาห้วง
มอบสองเราสบสุขสันต์
โอบเอื้อออมแรงแบ่งปัน มอบกันและกัน
ราตรีหนึ่งนั้นติดตรึง
หวนไห้โหยหารำพึง หลับพลันฝันถึง
ห่อนจืดชืดจางร้างลา
ไหว้วอนเทพไท้เทวา ทวนวันกลับมา
แก่ข้าผู้น้อยคอยนาง(๔๙๗)
เนิน จำราย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
