เห็นบ้านเมือง วุ่นวาย คล้ายอดีต
จึงเผลอขีด จารบรรณ วรรณศรี
สมัยก่อน ย้อนหลัง ดังเคยมี
ครั้งธานี เสียท่า พม่ามอญ
ต้องเสียกรุง รุ่งเรือง เมืองหลวงใหญ่
เราคนไทย รุ่นหลัง ยังสังหรณ์
เลือดเนื้อไทย ไหลหลั่ง ดั่งสาคร
ถูกกวาดต้อน แตกพ่าย สลายกรุง
โดนพม่า ใจดำ ทำปี้ป่น
ฆ่าผู้คน ขนทอง กองถลุง
เผาวัดวา อาราม งามจรุง
เจริญรุ่ง เหลือเสี่ยง เพียงซากพัง
ฤาคนไทย ไร้รัก สมัครแล้ว
จึงไร้แวว แนวทาง สร้างความหวัง
หลอมดวงมาน สานต่อ ก่อพลัง
หรือเป็นดัง ครั้งก่อน ตอนเสียกรุง
เพราะบางคน ส่วนน้อย ด้อยสำนึก
เป็นไส้ศึกพม่า ถึงครายุ่ง
เพียงประโยชน์ ส่วนตน ผลพยุง
ถึงหมายมุ่ง ห้ำหั่น แม้กันเอง
หากคนไทย ไร้รัก สมัครสิ้น
มิต่างถิ่นบรรพชน ตนข่มเหง
ฤาเลือดเนื้อ ของท่าน ที่บรรเลง
แค่บทเพลงชาติไทย ในทีวี
"มุนีน้อย"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
