ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[มหาซัง]

"ส่วนเกิน"

อยู่บนโลก โศกเศร้า ในเงาหมอง   
เปรียบเหมือนของ เขาทิ้ง ไร้สิ่งฝัน
ใจรวยริน สิ้นสุข ทุกข์โรมรัน   
ย่ำยีหยัน เหยียบซ้ำ ระกำใจ

คนเคียงข้าง ห่างหาย บ่ายหน้าหนี   
เพื่อนหลบลี้ ลืมรัง หันหลังใส่
รู้สึกดี ที่พบ เริ่มลบไป   
รอยอาลัย รัดเกี่ยว หน่วงเหนี่ยวตน

จึงเวิ้งว้าง ว่างเปล่า ในเงามืด   
วัชพืช เพี้ยร้าย กายหมองหม่น
เขารังเกียจ เหยียดหยาม ประณามจน   
ดิ้นทุรน ทุราย วายชีวี

มหาซัง

[บอม ซอง ดุ๊ก]

Oo..เศษหัวใจ ที่ไม่ทอดทิ้งเธอ..oO

เป็นเศษส่วน ที่หารแล้ว ไม่ลงตัว
คือแสงมัว ที่โรยร่าง กลางอาทิตย์
เป็นผู้ร้าย  ทำสิ่งใด ก็เหมือนผิด
เพียงก้อนอิฐ ลิ้นเหลือบไร ในทุกครา

แม้นร้องไป จนสุดเสียง เพียงลมพัด
สิ่งกลุ้มกลัด  ที่พรั่งพรู   ดูกังขา
ร้อยบทบาท ที่วาดลาย มิชายตา
พันเวลา ที่ร่วมรัง ดั่งน้อยไป

เลยกอดกาย ปลอบตัวเอง อยู่เช่นนั้น
คิดทุกวัน  จะทนได้  สักแค่ใหน
ถามทุกวัน ว่าทนอยู่ เพื่ออะไร
แม้นน้อยใจ ก็เพียงพูด กับใจตน

สักวันหนึ่ง เธอคงเห็น ฉันมีค่า
สักวันหนา เธออาจมอง มาสักหน
สักวันหนอ รักของฉัน ต้องคลายมนต์
สักวันผล ของรักแท้ จะเบ่งบาน

บอม ซอง ดุ๊ก

[ไม่รู้ใจ]

ไม่รู้ว่า จะฝืน ยืนตรงไหน
ยังชั่งใจ ก้าวต่อ หรือท้อถอย
มองรอบกาย เธอนั้น มันเลื่อนลอย
มีคนคอย ต่อแถว เป็นแนวไป

อยากขยับ ประชิด สักนิดหนึ่ง
คงโดนทึ้ง ดึงแรง แกล้งผลักไส
ฉันเป็นแค่ ส่วนเกิน เธอเมินไง
สงสารใจ เศร้าหมอง ต้องขอลา

[/b]

[มหาซัง]

ไม่รู้ว่า จะฝืน ยืนตรงไหน
ยังชั่งใจ ก้าวต่อ หรือท้อถอย
มองรอบกาย เธอนั้น มันเลื่อนลอย
มีคนคอย ต่อแถว เป็นแนวไป

อยากขยับ ประชิด สักนิดหนึ่ง
คงโดนทึ้ง ดึงแรง แกล้งผลักไส
ฉันเป็นแค่ ส่วนเกิน เธอเมินไง
สงสารใจ เศร้าหมอง ต้องขอลา.....ไม่รู้ใจ

ถอยก้าวหนึ่ง พึงรู้ ไม่สู้เขา     
ได้แต่เฝ้า ฝากหวัง ยังห่วงหา   
ลอบแอบมอง จ้องเธอ เสมอมา   
เกินไขว่คว้า เคียงข้าง ร่วมทางเดิน 

เพราะยิ่งใกล้ ยิ่งเจ็บ กำเก็บเหงา 
ความว่างเปล่า เข้างำ จำห่างเหิน       
รู้ตัวดี ที่แท้ แค่ส่วนเกิน   
จึงเผชิญ ชีวิต ไร้สิทธิ์ครอง....มหาซัง..   

[เขียนชีวิต]

เหนื่อยหนักหนา นอนนิ่ง น้ำนองหน้า
นัยนา หน่วงใน ดวงใจหวัง
ถูกช่วงชิง พรากใจ รักร้าวพัง
ลบร้างรัง รอยร้าว รั้งเลือนลอย

ก้องกู่โก่ง กรีดก้อง กานต์แก้วกลอย
เปาะปุแปะ ปาดปรอย น้ำตาย้อย
หลงละเมอ เลอะเลือน เฝ้ารอคอย
คนต่ำต้อย ตกตาย ชอกช้ำใน

เพียงเฝ้ามอง แก้วจันทร์ ไปกับเขา
ไม่มีเรา ความเศร้า ตกต้องใต้
ปลิดดวงใจ ดับดวงไฟ ไร้อุ่นไอ
จำจบไป สองรื่นเริง หนึ่งรนโรย

[แมวเหมียว]

ทำไมเธอเสนอรักมาให้ฉัน
หลังจากนั้นก็ผลักไสและไล่ส่ง
ฉันเป็นส่วนเกินของคนไม่ซื่อตรง
ซึ่งเธอนั้นสักวันคงต้องกลับมา

ทำตัวร้ายส่ายหน้าให้กับฉัน
กะทันหันปันใจให้หลายหน้า
ไม่ซ้ำวันซ้ำเดือนไม่เยือนมา
หรือว่าฟ้าลิขิตฉันเป็นส่วนเกิน