เมื่อข้าพเจ้าส่องกระจก
ข้าพเจ้าพบความโกหกและปลิ้นปล้อน
ข้าพเจ้าพบซ้ายขวาสลับตอน
ข้าพเจ้าพบความยอกย้อนในตัวตน

เมื่อข้าพเจ้าส่องกระจก
ข้าพเจ้าพบความตระหนกและสับสน
ข้าพเจ้าพบเนื้อในของผู้คน
ข้าพเจ้าพบความฉ้อฉลของการกระทำ

เมื่อข้าพเจ้าส่องกระจก
ข้าพเจ้าพบการยอยกอันแสนต่ำ
ข้าพเจ้าพบความทรามที่คราคร่ำ
ข้าพเจ้าพบผลกรรมที่ตามสนอง

เมื่อข้าพเจ้าเลิกมองกระจก
ข้าพเจ้าพบความตลกที่เรียกร้อง
ข้าพเจ้าพบความฝันที่กลั่นกรอง
ข้าพเจ้าพบความเกี่ยวข้องในบุคคล

แล้วเหตุใดข้าพเจ้าต้องเชื่อกระจก
เมื่อมันมีแต่โกหกแสนฉ้อฉล
เมื่อมันมีแต่ปลิ้นปล้อนมากเล่ห์กล
เมื่อมันมีแต่บรรดาลดลให้คนทุกข์

แล้วเหตุใดข้าพเจ้าต้องเชื่อกระจก
เมื่อคิดตกข้าพเจ้าก็มีสุข
เมื่อคิดได้ก็ลืมโรคที่เร้ารุก
แล้วรีบปลุกให้ตื่นพ้นในกลลวง ฯ