ตะวันลาเลื่อนลับดับดวงสูญ
ราตรีห่มพรมหล้าด้วยอาดูร
ทวีคูณเหงาเงียบและเยียบเย็น
ระวังไพรแทรกพงให้หลงหวาด
อสนีบาตวาดสายชายฟ้าเห็น
เสียงฉีกเนื้อขบฟัดกัดสัตว์เป็น
ซ่อนขุกเข็ญจากสายตายามราตรี
จึงความกลัวจับใจอยู่จดจ่อ
เหมือนรินลมรดคออยู่ทุกที่
ภาวนารักษาตนพ้นคืนนี้
รอสุรีย์คืนนภากระวนกระวาย...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
