นิราศเมืองกานตอน1

เมื่อได้ลาร่ำร้าง         เมืองชล
ใจพี่เศร้าสุดทน        นิ่มน้อง
จำจากใช่ใจหม่น       หมองใคร่ ใจห่าง
รักพึ่งเริ่มแต่ต้องคว้าง พี่ร้าง ลาไกล

ดังฟ้าสาปดินเหยียบย่ำมาย้ำใส่
ต้องห่างไกลใยสวาทอกพี่หลอน
พี่เฝ้าเพ้อละเมอหาแม้ว่านอน
นั่งเว้าวอนเวลาพบบรรจบเธอ

น้องอยู่ไหนอยู่อย่างไรใครแนบข้าง
ถึงอ้างว้างอย่างไรใจอย่าเผลอ
เพราะพี่รักสลักไว้ปิดใจเธอ
กลัวเจ้าเผลอเปิดใจรับมาทับกัน

แม้นเจ้ายังมิเปิดใจใคร่สมัคร
แม้นเจ้ายังมิอาจรักดังพี่ฝัน
แม้นเจ้ายังมิอาจให้ความสำคัญ
แม้นเจ้านั้นยังมิหมางมาวางใจ

แต่พี่นั้นมั่นในรักสมัครจิต
แต่พี่นั้นต้องตามติดพิศมัย
แต่พี่นั้นต้องมั่นเดียวเกี้ยวทรามวัย
เพราะพี่นั้นต้องหทัยน้องนางเดียว

จึ่งอยากพักเรื่องรักที่หักเจ็บ
ไม่อยากเก็บเรื่องความหลังยังมิเหลียว
จึงดั้นด้นให้พ้นรักที่ซีดเซียว
จึ่งเกิดเรื่องเที่ยวนิราศ ณ เมืองกาน

ชายชรา

	ผู้เขียน	หัวข้อ: นิราศเมืองกานตอน1 (อ่าน 1338 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้