คิดทุกครา พามาน สะท้านไหว
ล่องลอยไกล ถึงพธู อยู่ต่างถิ่น
อยากเป็นนก หกเหิน ข้ามเนินดิน
แฝงเมฆินทร์ เร้นกาย ตามสายลม
ต้องสะสาน งานกิจ ติดสวนไร่
เก็บลำไย มะม่วง ร่วงทับถม
รีบแต่งก้าน รานกิ่ง ทิ้งกองจม
ให้น้ำพรม พอยู่ย ปุ๋ยรอบโคน
ทำงานไป ใจมี ที่น้องนะ
เกือบพลาดจะ ตกบันได ไม้หลายหน
พอขับรถ คดเคี้ยว หวิดเฉี่ยวชน
มัวกังวล ถึงนาง มิสร่างซา
เหนื่อยแทบสิ้น กินได้ ไม่อร่อย
หลับเพียงน้อย ทุรน จนเบิกฟ้า
แว่วนกไพร ไก่ขัน กระชั้นมา
คิดสักครา ถึงพี่ มีไหมเอย?
รพีกาญจน์ 59
ถูกตั้งโจทย์ ฟังถ้อย น้อยใจยิ่ง
ดังถูกยิง จนล้ม คารมเอ่ย
สุดที่รัก ทักทาย ร้ายกว่าเคย
วจีเผย เปรยเปรียบ เทียบกรีดใจ
หมอให้ยา อะไร ถึงได้เปลี่ยน
วาจาเฆี่ยน เรียนมาก จากที่ไหน
ช่างยอกย้อน อ้อนคำ ร่ำพิไล
ปากเพ้อไป หรือว่า ใจสั่งมา
แค่สุ่มเสียง เพียงพ้อ ก็รุ่มร้อน
ยิ่งกว่าไฟ กองฟอน หลอนผวา
ยิ่งเสียกว่า แล่เนื้อ เอาเกลือทา
ทั้งอุรา ย่อยยับ กับคำคม
..แม่หญิงดอกคำ..
คิดถึ้ง..คิดถึง เจ้าค่ะ
ล่องลอยไกล ถึงพธู อยู่ต่างถิ่น
อยากเป็นนก หกเหิน ข้ามเนินดิน
แฝงเมฆินทร์ เร้นกาย ตามสายลม
ต้องสะสาน งานกิจ ติดสวนไร่
เก็บลำไย มะม่วง ร่วงทับถม
รีบแต่งก้าน รานกิ่ง ทิ้งกองจม
ให้น้ำพรม พอยู่ย ปุ๋ยรอบโคน
ทำงานไป ใจมี ที่น้องนะ
เกือบพลาดจะ ตกบันได ไม้หลายหน
พอขับรถ คดเคี้ยว หวิดเฉี่ยวชน
มัวกังวล ถึงนาง มิสร่างซา
เหนื่อยแทบสิ้น กินได้ ไม่อร่อย
หลับเพียงน้อย ทุรน จนเบิกฟ้า
แว่วนกไพร ไก่ขัน กระชั้นมา
คิดสักครา ถึงพี่ มีไหมเอย?
รพีกาญจน์ 59
ถูกตั้งโจทย์ ฟังถ้อย น้อยใจยิ่ง
ดังถูกยิง จนล้ม คารมเอ่ย
สุดที่รัก ทักทาย ร้ายกว่าเคย
วจีเผย เปรยเปรียบ เทียบกรีดใจ
หมอให้ยา อะไร ถึงได้เปลี่ยน
วาจาเฆี่ยน เรียนมาก จากที่ไหน
ช่างยอกย้อน อ้อนคำ ร่ำพิไล
ปากเพ้อไป หรือว่า ใจสั่งมา
แค่สุ่มเสียง เพียงพ้อ ก็รุ่มร้อน
ยิ่งกว่าไฟ กองฟอน หลอนผวา
ยิ่งเสียกว่า แล่เนื้อ เอาเกลือทา
ทั้งอุรา ย่อยยับ กับคำคม
..แม่หญิงดอกคำ..
คิดถึ้ง..คิดถึง เจ้าค่ะความรู้สึก ลึกใน อยากใคร่บอก
เอื้อนเอ่ยออก..คิดถึง..พึงเหลือข่ม
ทนกดดัน อั้นใจ ไร้ภิรมย์
นานตรอมตรม นั่งจ๋อง มองดินไกล
ฤๅอำนาจ อาจฉุด หยุดโลกหมุน
นั่นแหละคุณ จะห้าม ปรามผมได้
แรกเกิดก่อ ต่อเนื่อง เรื่องหัวใจ
พูดกับใคร ใช่ภักดิ์..ผมรักคุณ..
เว้ากั้บไผ นักนัก..อ้ายฮักนาง..
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
