ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

หากว่าแม่ยังมีคงดีนัก
ได้หนุนตักพักกายผ่อนคลายเหงา
ในวันนี้ที่เห็นเป็นเพียงเงา
ในวันเก่าภาพเห็นเป็นอย่างไร

หากว่าแม่ยังอยู่คงพรูเหงื่อ
ชิมมิเบื่ออาหารมากจานให้
แต่วันนี้มีเพียงแกงเลียงไทย
ซดน้ำไปใจหายคล้ายฝืดคอ

หากว่าแม่ยังมีถูกตีแล้ว
ไม่จำแนวสอนทำมืดค่ำหนอ
อาหารควรเสร็จทันตะวันรอ
ใช่ตกดินก่อนถ่อมาทำทาน

หากว่าแม่ยังอยู่คงดูวุ่น
เกะกะหมุนตัวปรุงหุงอาหาร
ร่างอวบอิ่มยิ้มจัดถนัดงาน
ดูเบิกบานสดชื่นระรื่นตา

หากว่าแม่ยังมีพรุ่งนี้อุ่น
กลิ่นละมุนอ้อมอกกกกอดหนา
สองมือกร้านงานหนักจักลูบมา
แก้มซ้ายขวาหน้าหลังทั่วทั้งตัว

ถึงไม่มีแม่อยู่โปรดรู้ไว้
ถึงวันเกิดคราใดจำใส่หัว
ถึงความยากปากสั่นแม่หวั่นกลัว
ถึงตราบชั่วฟ้าดินถวิลคง

"กานต์ฑิตา"

๒๕ มีนาคม ๒๕๕๔

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

คิดถึงแม่ทางโน้นโพ้นบ้านเกิด
ผู้ประเสริฐสุดทั่วทั้งโลกหล้า
ให้เทวัญบนแคว้นแดนนภา
ก็มิอาจเปรียบหาแม่ข้าฯเลย

ตอนมอปลายคอยหาอาหารให้
ก่อนจะไปโรงเรียนต้องเวียนเอ่ย
ขอไข่เจียวเราสั่งเหมือนดั่งเคย
แม่ก็เปรย "ได้จ้ะ" จะทอดพลัน

ได้อิ่มหนำสำราญอาหารเช้า
ที่แม่เฝ้าตรากตรำเพื่อทำมั่น
จานง่ายง่ายไข่เจียวฟองเดียวนั้น
อร่อยลั่นปากอ้าชมว่าดี

พอย้ายจากพรากบ้านวันวานหัน
มาสู่ช่องทางอันรุ่งเรืองศรี
มหาวิทยาลัยเอแบคนี้
ดวงฤดีแทบหล่นปนฝุ่นดิน

ไม่มีแล้วไข่เจียวเคยเคี้ยวอยู่
ไม่มีผู้วันวานพาลถวิล
มาอยู่หอร่ำไห้ไม่ได้กิน
ไข่เจียวสินทรัพย์ทองของมารดา

 

บัณฑิตเมืองสิงห์

[...สียะตรา..]

          ......โอบอังกูรแต่ครั้งเจ้า..เยาวเรศ

            ...ดุจดวงเนตรแนบสุรางค์มิห่างหาย

            ...ด้วยสองมือกางกั้นภยันตราย

            ...หาระคาย..สะกิดเจ็บ....แม้เล็บนวล