ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พยัญเสมอ]

นึกน้อยใจในรักเป็นหนักหนา
เมื่อเธอมาตัดสวาทไม่คาดฝัน
ต้องสูญสิ้นเยื่อใยมีให้กัน
ความผูกพันก่อนเก่าเราสิ้นลง

มิเคยคิดสะกิดใจก่อนใครรัก
มอบใจภักดิ์เอ่อล้นดุจคนหลง
ทุ่มชีวิตจิตใจใสซื่อตรง
มอบอนงค์เดียวหนึ่งที่ซึ้งทรวง

แต่บัดนี้มีเพียงเศร้างเคียงข้าง
คนฝันค้างร้างรักถูกหักบ่วง
เฝ้าผูกพันมั่นไฉนไยรักลวง
ดังเด็ดพวงลูกองุ่นคุ้นก้านใบ

นับจากนี้มีแต่ช้ำด้วยจำพราก
ไปสู่ปากคนกินสิ้นสดใส
ก็เปรียบรักที่ห่างเลิกล้างไป
คงถูกใครเขาเขมือบมิเหลือบแล

พอได้ลิ้มชิมเสร็จคายเม็ดทิ้ง
เป็นความจริงกว่าจินต์สิ้นแยแส
ขยี้เท้าเหยียบซ้ำให้หนำแด
นั่นคือความจริงแท้รักใหม่เธอ

แม้ถ้าย้อนคืนมาก็อย่าหมาย
ว่าใจชายอีกครั้งจะพลั้งเผลอ
จะไม่มีวันนั้นวันได้เจอ
กับรักเก้อต่อไปบอกใจตน


มือขวา

 

[รัตนาวดี]

 

...ตกดึกพี่ ละเมอ เฝ้าเพ้อฝัน
ยังยืนยัน รักเบื่อ เมื่อสับสน
ชายอะไร ใจเซาะ เหมาะทุกข์ทน
หญิงมิบ่น สักนิด ด้วยคิดไกล...

...น้องลิ้มรส แล้วที่ ไม่มีเม็ด
พอเคี้ยวเสร็จ ปลื้มยิ้ม อิ่มรู้ไหม
เสียดายเพียง ได้หม่ำ มิหนำใจ
รองวดหน้า ลองใหม่ เคี้ยวให้นาน...

...หวังนอนคิด ตั้งใจ จะไม่กลับ
หากพี่รีบ มารับ นับว่า...ผ่าน
ยื่นคำขาด ครานี้ ที่รำคาญ
พี่ส่งสายตาหวาน ตาลอีกแล้ว...

 ★ รัตนาวดี ★
 

ครานี้รัตน์ขอตัว ลาไปนอนจริงๆค่ะ พบกันใหม่จ้า

[panthong.kh]

ตัดสวาท พลาดเผลอ เจอเจ่าจุก
ซมซานซุก ซอกทรวง จนร่วงแผ่ว
จินต์จมฝัง เฝ้าใฝ่ ไร้ทางแจว
เช่นดั่งเแมว นอนขด รันทดเกิน

ตัดอย่างไร ไม่ขาด สวาทนี้
ดวงฤดี พลีตอบ มอบความเขิน
หนึ่งแน่นัก รักเข้า เย้ายวนเพลิน
อย่าหมางเมิน เมีองมอง จ้องตากัน

ตัดบัวบาง ใยเยื่อ ยังเหลือซาก
ตัดใจจาก ลาลับ ปรับใจฉัน
ไม่ได้แน่ นอนนัก จักจาบัลย์
พูดทุกวัน รักเธอ เสมอมา
พันทอง
๒๐/๑๒/๕๖

[~ขลุ่ยกันแสง~]

ยังจะพูด เพ้อพร่ำ เอ่ยคำรัก
แสร้งทายทัก ถากถาง  ไย..ช่างกล้า
หยุดเถอะหนอ ขอร้อง นะ..น้องยา
เลิกปั้นหน้า มาแกล้ง ทิ่มแทงใจ..
 
..กาลก่อนเก่า เจ้าทำ ให้ช้ำชอก
ดั่งคมหอก หาญหัก แทบตักษัย
คำว่ารัก ของเจ้า เอาคืนไป
อกภินท์พัง ครั้งใหม่..ไม่อยากมี
 

[panthong.kh]

บอกว่ารัก ไม่เชื่อ เบื่อนักหนา
เอ่ยวาจา พาให้ ใคร่ด่วนหนี
เจ็บแล้วจำ ช้ำชอก ยอกชีวี
จนฤดี ป่วนปั่น หวั่นเสียจัง

กาลก่อนเก่า เจ๊ากัน อย่ารันทด
เริ่มต้นหมด ใหม่ไหม ดังใจสั่ง
มาอ้อนออด พรอดเผย เปรยประดัง
ลั่นระฆัง วิวาห์ ชาติหน้าเลย
พันทอง
 

[ไผ่เดียวดาย]

แก้มนิ่มๆ มือนุ่มๆ เคยกุมไว้
หน้าใสๆ เคยใช้แตะ แปะนิ้วข้าง
เอวร่างนั้น ที่เคยโอบ ซบไหล่นาง
วันนี้จาง ไม่มีเหลือ แม้เยื่อใย

เพราะเธอบอก เลิกกับฉัน รักพลันจบ
จำต้องหลบ ไปให้ไกล เพราะไม่ไหว
น้ำตาหล่น ลงระหว่าง กลางทรวงใน
เพราะมันไร้ สิ้นทุกอย่าง เคยวางแพลน

ไม่มีแล้ว หมดสิ้นกัน วันข้างหน้า
โถแก้วตา ใยใจร้าย รักหน่ายแสน
เธอไม่เห็น ที่คบมา ค่าของแฟน
ปิดกั้นแดน ล้อมกรอบรั้ว ชั่วนิรันดร์

[panthong.kh]

อัดอั้นจิต คิดมา อุราหมอง
รักสำรอง ครองคู่ รู้สุขสันต์
หวานปานอ้อย ตาลเติม เพิ่มความมัน
ขาดสบั้น บัดนี้ มีแต่ตอ

แก้มนิ่มนิ่ม นางน้อง ที่ปองหมาย
ต้องมากลาย เป็นอื่น แสนขื่นหนอ
รักขมเข็ด เผ็ดแสบ แปลบในคอ
ดั่งลูกยอ เฝื่อนฝาด อนาถใจ

วันรักจาง จากจบ ไม่พบหน้า
ไปไกลตา ลาแล้ว แววหมองไหม้
น้ำตาร่วง หยดลง ตรงฤทัย
รอยอาลัย สิ้นสุด หยุดลงพลัน
พันทอง
๘/๑/๕๗
 

[martinfranck]

จบแล้วเรา เขาไม่สน คนคนนี้
พอสักที เขานั้นมี คนคนใหม่
ลืมเสียเถิด เปิดโอกาส ให้เธอไป
ฉันเข้าใจ ไม่เป็นไร เราจบกัน

ไม่มีอีก สักครั้ง มันพังหมด
น้ำตาหยด รดเข่า เขาแปรผัน
เดินจากไป ไม่อาลัย ใยดีกัน
กอดเข่านั้น ร่ำไห้ ให้พอใจ

ยื่นมือออก บอกไป ให้เธอหยุด
อยากจะฉุด รุดรั้ง เธอเอาไว้
ก็ทำได้ แค่ยื่น มือออกไป
เพราะเข้าใจ ว่าจบแล้ว เราแคล้วกัน

Martin Franck

[/i]

[ไผ่เดียวดาย]

ลืมรักเก่า จนหมดสิ้น โบยบินจาก
ลีมใจฝาก โยนทิ้งไป แสนใจหาย
ลืมความหลัง ครั้งเก่าก่อน นอนเดียวดาย
ลืมความหมาย ของหัวใจ ที่ให้กัน

เพราะว่าสิ่ง ที่เคยเกิด เธอเชิดใส่
เพราะคนใหม่ น่าสนกว่า หน้าอย่างฉัน
เพราะฉันด้อย เทียบไม่ได้ รักหายพลัน
เพราะว่ามัน ไม่มีแล้ว รักแผ่วปลาย

จึงต้องบอก ใจตัวเอง อย่าเก่งนัก
จบเถอะรัก อย่าฝืนใจ ไร้ความหมาย
ไม่อีกแล้ว อย่าลุ่มลึก นึกเสียดาย
ให้รักตาย ไปกับเธอ ที่เผลอลืม