รอบัวบาน นานแล้ว หากแคล้วคลาด
สายบัวขาด อนาถแท้ แปรเปลี่ยนไหม
มาหลอกล่อ ลวงเล่น เช่นผึ้งใน
กลืนหวานไป โบยบิน กลับถิ่นคอน
ปล่อยบัวบาน มานขม ระทมหนัก
ถูกเขาปัก รักเศร้า เหงาหลอกหลอน
รอคอยหาย หน่ายเกิน เดินสั่นคลอน
ความอาวรณ์ นอนแผ่ แย่ฤดี
กลายเป็นบัว ก้านเฉา ดอกเน่าเสีย
ถูกแดดเลีย เผาไหม้ ไร้สุขขี
อยู่เหมือนตาย ทั้งเป็น เห็นมากมี
ตัวฉันนี้ เช่นกัน หวั่นนักเออ
พันทอง
๑๘/๐๖/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
