ผู้แต่ง : เมฆสีรุ้ง
ตะวันเคยส่องฟ้า คราใด
หมุนเปลี่ยนเวียนลับไป ไม่ช้า
หนทางกระจ่างใส พลันมืด
หมื่นปราชญ์พันผู้กล้า พลาดพลั้งล้มลง
ใครดำรงอยู่แท้ ชั่วกาล
เห็นอยู่เพียงไม่นาน จบสิ้น
สมบัติพัสถาน ลาจาก
รอแต่วันดับดิ้น ไขว่คว้าไร้ผล
ยลดูยาจกไร้ เงินทอง
เพื่อนเจ็บมันประคอง ไม่ทิ้ง
รวยน้ำมิตรปรองดอง ผองเพื่อน
ข้าวหมดหักปลาปิ้ง แบ่งเนื้อเผื่อชาม
ยามมีคนอย่าไร้ ไมตรี
ยามยากจนจึงมี มิตรแท้
รวยเงินใช่ว่าดี ดูก่อน
ไร้เพื่อนเมื่อพ่ายแพ้ ย่อมไร้คนหาม
เมฆสีรุ้ง
๕ ต.ค. ๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
