คิดถึงมากจึงฝากฟากฟ้ากล่าว

และยืนยาวยาวนานกว่าทุกสิ่ง

ไม่ใช่เพ้อเผลอไผล. .จากใจจริง

จึงประวิงวิ่งอ้อนฟ้าสุธาธาร

คำว่ารักเคยบอก ฤา หยอกเล่น

จึงซ่อนเร้นเฟ้นกายไร้ข่าวสาร

เสียงกระซิบที่หยิบซึ้งถึงดวงมาน

ยังกังวาลหวานไหวในใจนี้

เพียงคนจรอ่อนไหวใต้ฟากฟ้า

เพียงพฤกษาป่าไพรที่ไร้สี

แค่เพียงลมพรมพร่างหว่างกวี

โปรดบอกทีเฮยอิงนี้พี่ลืม(หรือ)ยัง. . .




ทักทายและ ขอบคุณที่แวะเวียนเช่นเดิมขอร้าบ บ บ^ ^