ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"ยายขี้มูกโป่ง?"

๐ 

๐ ตอนเอ็งเล็กร้องทีขี้มูกโป่ง
ชอบเล่นโกงยียวนกวนแต่ข้า
ต้องเอาใจยามเล่นเป็นเรื่อยมา
เลยไม่กล้าขัดใจยายขี้แย

๐ เล่นทุกทีเดี๋ยวท่าน้ำตาไหล
ป้าสมใจเขาว่าข้าแน่แน่ 
จึงตามเลยเช้าเย็นเช่นตาแล
เลยเห็นแค่เอ็งข้ามาเล่นกัน

๐ เล่นตามวัยประสาข้ายอมให้
ข้าเข้าใจบ้างคราข้ายังขัน
จนเพื่อนชายใครใครหลบหายครัน
เอ็งก๋ากั่นเปรียบแม้นแทนผู้ชาย

๐ เล่นครบเครื่องตามข้าเอ็งกล้าเล่น
ทั้งโลดเต้นขึ้นไม้ได้ปีนป่าย
ตอนนั้นเอ็งไม่รู้ดูไม่อาย
เล่นมากมายตามวัยไล่เรื่องราว

๐ วันเคลื่อนคล้อยเวียนไปเริ่มไกลห่าง
เอ็งค่อยย่างสดใสเข้าวัยสาว
เอ็งค่อยแต่งเป็นหญิงช่างพริ้งพราว
เอ็งค่อยก้าวสู่วัตรของสตรี

๐ เลยไม่เห็นเอ็งนี้ขี้มูกโป่ง
มาคอยโกงร้องจ้าหลับตาปี๋
ภาพเง้างอนเลือนหายไปหลายปี
หรือเอ็งมีเพื่อนใหม่ให้ยียวน?"

ระนาดเอก

[ฌลา]

...เด็กน้อยขี้มูกโป่ง...
ร้องงอแงขี้โกง...ให้เธอโอ๋
คอยตามเธอใกล้ใกล้....แอบคิดในใจไม่อยากโต
อยากเป็นแค่เด็กกะโปโล...ให้เธอคอยโอ๋เรื่อยไป

...แต่เวลาไม่รอท่า...
ความเป็นเด็กที่มีมา....เริ่มจางหาย
อยากพบอยากเจอ...แต่เพราะเธอเป็นผู้ชาย
ไม่อยากถูกเรียกว่าง่าย....ต้องทำใจไกลห่างกัน

...อยากกลับไปวันเก่า...
อยากมีเธอคอยเป็นเงา....เช่นวันนั้น
อยากให้เธอเช็ดน้ำตา...เหมือนที่ผ่านมา...เนิ่นนาน
แต่ไม่อาจข้ามผ่าน...คำว่า"ม่านประเพณี"

[ระนาดเอก]

๐ ยื่นทิชชูให้เธอเก้อก็ชั่ง
เผื่อเธอหลั่งน้ำตาซับหน้าได้
ยามระลึกนึกถึงซึ่งคนไกล
คนที่ใจเธอดิ่งสิงที่เค้า

๐ ให้เธอเช็ดน้ำตาเพื่อจารึก
ว่าเมื่อเจ็บทรวงลึกเจ็บไหมเล่า
มันเหมือนฉันที่เป็นเน้นนานเนา
ที่มันเฝ้าเจ็บหนักรักข้างเดียว..

ระนาดเอก

 

[ฌลา]

เอามาทำไมผ้าเช็ดหน้า!
ไม่อยากให้แค่เช็ดน้ำตา...เธอรู้ไหม
ที่อยากได้จริงจริง...ก็คือบางสิ่งข้างใน
หัวใจอ่ะหัวใจ...จะให้กันได้ไหม...เล่าเออ

รักข้างเดียวใครกันแน่
เธอนั่นแหละไม่แคร์...อยู่เสมอ
อุตส่าห์บอกใบ้...ว่าทั้งใจหลงละเมอ
เธอก็ยังคงเบลอ...บอกว่าเธอรักข้างเดียว

ขัดใจ..โอ๊ย มันขัดใจ
จะบอกไปยังไง...เธอก็ไม่แลเหลียว
อุตส่าห์บอกอ้อม-อ้อมไป...นึกว่าเข้าใจแล้วเชียว
สุดท้ายก็ไม่แลเหลียว...ปล่อยฉันห่อเหี่ยว...ที่เดิม...

เฮ้อ!!

[ระนาดเอก]

๐ น้ำตาเธอเหตุใดไหลเป็นลิตร
ตัวก็นิดเท่านั้นคิดสั้นเหรอ
ทั้งน้ำมูกน้ำตาพาปรนเปรอ
หน้าที่เลอเลิศสวยเหมือนป่วยซม

๐ เสียงขี้แยเธอเป็นเช่นตอนเด็ก
ภาพตอนเล็กย้อนเปลี่ยนเวียนผสม
ดูสวยขึ้นร้องทีราศีจม
อุ๊ย!เผ้าผมก็ยุ่ง..เฮ้อ..นุงนัง..

ระนาดเอก

 

[ฌลา]

เหนื่อยแล้วนะ คนบ้า!
ทำไมทึ่มนักหนา...บอกได้ไหม
รู้บ้างรึเปล่า...กับทุกเรื่องราวที่ทำไป
เนี่ย! เรียกร้องความสนใจ...รู้บ้างหรือไม่ บอกที

สวยไม่สวยแล้วไงเล่า
ไม่ได้อยากให้บอกกล่าว...เรื่องแบบนี้
ไอ้ที่อยากให้สนใจ...เธอก็เอ๋อใส่...ทุกที
เรื่องแบบนี้ล่ะรู้ดี...แต่เรื่องหัวใจที่มี...ทึ่มจริงจริง

ต้องให้บอกตรง-ตรงใช่ไหม
กับเรื่องหัวใจ...ในทุกสิ่ง
รู้ไหมว่ารักหมดใจ...อยากมีเธอใกล้ใกล้...ไว้แอบอิง
นี่แหละคือเรื่องจริง...จากผู้หญิง..เจ้าน้ำตา...

[ระนาดเอก]

๐ เริ่มนึกขำสาวน้อยแม่ร้อยชั่ง
ทั้งน่าชังน่าหยิกพริกขี้หนู
เอ๊ะ..นั่งยิ้มหรือร้องเหลียวมองดู
ที่รู้รู้คารมช่างคมคาย

๐ ยื่นทิชชูทรามวัยก็ไม่เช็ด
แต่บอกเสร็จเป็นหญิงติงเบี่่ยงบ่าย
ยกกล่าวม่านประเพณีที่บรรยาย
กันผู้ชายเข้าใกล้กลัวไม่งาม

๐ ผ้าเช็ดหน้าไม่รับแต่กลับตอบ
หรือเธอชอบเด็ดหัวใจหากใครถาม
ร้องเป็นยายขี้มูกโป่งหลายโมงยาม
เฮ้อ..แม่นาม..ชะนีน้อย..สาวร้อยกรอง..

ระนาดเอก

 

[ฌลา]

ก็จะให้ทำยังไง
ที่ไม่กล้าบอกออกไป...ก็มันเขิน
กลัวบอกแล้วผิดหวัง...กลัวเธอห่างหมางเมิน
กลัวความช้ำถ้าต้องเผชิญ...กลัวเธอเดินจากไกล

พอรู้ว่าเธอชอบ
ฉันก็อยากให้คำตอบ...ว่าชอบรู้ไหม
เธอมัวชักช้า...ฉันก็ไม่กล้า...มันเขินไง
สุดท้ายอดไม่ไหว...หลุดปากบอกไป..ทำไงดี

[ระนาดเอก]

๐ อ่านเวียนวนต้นท้ายทวนหลายเที่ยว
ขำคนเดียวเธอระดมอารมณ์เขิน
ดูความหมายอักษราภาษาเพลิน
ที่ดำเนินกระหน่ำร่ำน้ำตา

๐ มือคุ้ยเขี่ยกระดาษก่อนวาดสรร
เคล้นคำกลั่นตอบหมายให้เห็นค่า
เขียนแล้วยิ้มปล่อยใจใส่วิญญาณ์
หวังนวลหน้าอีกฟากฝากยิ้มคืน

๐ คงจะแปลกร้องห่มผสมยิ้ม
น้ำมูกปริ่มน้ำตาคราสะอื้น
คนขี้งอนมักใจคล้ายไฟฟืน
ก็คงรื่นเมื่ออ่านถ้อยกานท์คำ

๐ ยายขี้แยสาวบ่นคนใจน้อย
เอาใจหน่อยก็คลายไม่เกินค่ำ
เด็กสาววัดลิงขบประจบนำ
สำนวนพร่ำเห็นได้เธอใจดี..

ระนาดเอก

 

[ฌลา]

เลิกร้องไห้ดีกว่า
ร้องมากมากปวดตา...อย่างตอนนี้
ตาบวมเป็นแพนด้า...แถมหน้าตาก็ดูไม่ดี
เลิกร้องดีกว่าตอนนี้...เดี๋ยวเธอคนดี...เปลี่ยนใจ

ไม่ได้ใจง่ายนะคะ
ก็เธอมาง้อแล้วน่ะ....เลยยกโทษให้
แบบว่าคนมันใจดี...เธอพูดไม่กี่ทีก็เข้าใจ
เปล่านะไม่ได้ใจง่าย...ก็บอกแล้วไง...ฉันใจดี

เอาน่าเอาน่า
ในเมื่อเธออุตส่าห์...มาง้อแบบนี้
รอมาตั้งนาน..กว่าจะเข้าใจกันสักที
จะเล่นตัวทำไมล่ะตอนนี้...รีบตักตวงความสุขที่มี...ดีกว่านะเออ

[หM)u้@E]

,,,,,,,,,,,,,น้ามตาไหล ร้องไห้ใหญ่ ดั่งกลองแทรก

,,,,,,,,,,,,,ระเบิดแตก กลางเรือน สะเทือนไหว

,,,,,,,,,,,,,ก็อมยิ้ม สุดที่รัก " รักหมดใจ"

,,,,,,,,,,,,,โดนเจ้าตูบตัวร้าย คาบไปกิน

[ระนาดเอก]

เลิกร้องไห้ดีกว่า
ร้องมากมากปวดตา...อย่างตอนนี้
ตาบวมเป็นแพนด้า...แถมหน้าตาก็ดูไม่ดี
เลิกร้องดีกว่าตอนนี้...เดี๋ยวเธอคนดี...เปลี่ยนใจ

ไม่ได้ใจง่ายนะคะ
ก็เธอมาง้อแล้วน่ะ....เลยยกโทษให้
แบบว่าคนมันใจดี...เธอพูดไม่กี่ทีก็เข้าใจ
เปล่านะไม่ได้ใจง่าย...ก็บอกแล้วไง...ฉันใจดี

เอาน่าเอาน่า
ในเมื่อเธออุตส่าห์...มาง้อแบบนี้
รอมาตั้งนาน..กว่าจะเข้าใจกันสักที
จะเล่นตัวทำไมล่ะตอนนี้...รีบตักตวงความสุขที่มี...ดีกว่านะเออ

๐ เลิกร้องไห้ดีกว่ามาเกี่ยวก้อย
ปลายนิ้วน้อยส่งขวัญอันยิ่งใหญ่
นิ้วมิอาจปาดช้ำยามท่วมใจ
แต่มีไว้เกี่่ยวกันสานวันคืน

๐ ให้ระเริงล่องฝันชั้นแดนสรวง
มีเพียงทรวงรู้ได้ใสสดชื่น
หากทดท้อร่ำร้องหมองกล้ำกลืน
ก้อยจะยื่นเกี่ยวสุขเคล้าคลุกแทน

๐ ตาที่เคยแต้มสีหมีแพนด้า
ใจที่ล้าค่อยคึกเป็นปึกแผ่น
จิตที่อ่อนเริ่มแข็งแรงเป็นแกน
หากคิดแค้นใดใดให้เสื่อมคลาย

๐ ร่องน้ำตาก็แห้งสำแดงยิ้ม
ปากก็พริ้มเจื้อยแจ้วแววเฉิดฉาย
ตาที่เคยหมองหม่นล้นประกาย
ปีกฝันร้ายผ่านพ้นสู่ผลดี..

 

[ฌลา]

สาวน้อยขี้แย
เลิกร้องไห้งอแง...แล้ววันนี้
เกี่ยวก้อยเธอไว้...พร้อมมอบหัวใจให้คนดี
น้ำตาแห้งหายทันที...เพียงแค่มีคนดีใกล้กัน

สาวน้อยเจ้าน้ำตา
แอบหันมายิ้มร่า...สมที่ฝัน
แอบกังวลในใจ...กลัวเธอจับได้..ว่าแกล้งกัน
กลัวเธอรู้ว่าฉัน...แกล้งร้องไห้ให้เธอนั้น...สนใจ

กลายเป็นสาวน้อยหน้าบาน
หันไปยิ้มหวานหวาน...ให้เธอหวั่นไหว
ลงทุนบีบน้ำตา...เลยได้รักเธอมา..สมใจ
คุ้มจริงจริงที่ร้องไห้...แม้ตอนนี้ปวดตาแทบตาย...ก็ยอม

[ระนาดเอก]

๐ ก้าวตกหลุมแห่งมนต์กลกลอนสาว
ถูกเธอน้าวด้วยกลอนอ้อนให้หลง
บีบน้ำตาหว่านคำล้ำอนงค์
แล้วบรรจงลอบยิ้มพริ้มช่วงปลาย

๐ ถูกเธอแกล้งแฝงยั่วรัวทั้งอก
เราจึงตกหลุมเล่ห์เสน่ห์พ่าย
สมวิสัยมายาจนตาลาย
จึงเป็นฝ่ายล้มลุกทุกกระบวน

๐ แต่ตอนนี้ตาเธอ..เฮ้อ..คงเจ็บ
เพราะเขี้ยวเล็บเธอพลอยปล่อยครบถ้วน
แววน้ำเสียงเริงร่าในหน้านวล
ปนยียวนนิดหน่อยแม่กลอยใจ

๐ ขอเพียงเธอหน้าบานหวานกานท์ถ้อย
เชิญสำออยตรงนี้พี่รับได้
ให้ทั้งก้อยทั้งมือสื่อความนัย
ส่งทรามวัยเก่งกลอนตอนขี้แย..

 

[สายใย]

และแล้วยายขี้มูกโป่งก็โล่งอก
น้ำตาตกแกล้งแกล้งก็แห้งหาย
เรากองเชียร์มาจุ้นลุ้นแทบตาย
ผลสุดท้ายระนาดเอกมนต์เสกตรง

ให้"ฌลา"น้องสาวเจ้าน้ำตา
ต้องบอกว่ารักเขาเฝ้าไหลหลง
จึงสองใจได้ชิดตามจิตจง
สมประสงค์สุขสันต์ทุกวันคืน
....อิ  อิ..