ทุกฝีก้าว เท้าเดิน สู่เนินฝัน
เพียรทุกวัน หมั่นสู้ มิรู้ถอย
มองให้เห็น สุดท้าย ที่รอคอย
แล้วบรรจง เรียงร้อย เล็กน้อยไป
เสมือนหนึ่ง เศษหิน ดินค่าน้อย
หากคิดเปลี่ยน เป็นพลอย ร้อยค่าใส
จงหมั่นสู่ รู้ก้าว เจียรไน
หามิใช่ เฝ้าฝัน รอมันดี
เพชรจะงาม เป็นน้ำหนึ่ง ซึ่งสูงค่า
ย่อมต้องผ่าน การขัดมา ตามวิถี
เพื่อจะสร้าง เศษหิน เป็นมณี
ย่อมต้องมี การผ่าน ขจัดเงา
สิ่งสามารถ เจียรเพชร เป็นเพชรได้
คือปัญหา นอกใน ได้สีเข้า
จนเกิดเป็น พลอยดี มีแสงเงา
ซึ่งใครเขา ต่างเฝ้าฝัน กันทุกคน
ลองเลือกดู ให้เขาเลือก หรือเลือกเขา
สุดแต่เรา ก้าวเดิน ทุกครั้งหน
เป็นเศษหิน เป็นมณี ที่ใจตน
ไม่ใช่มนตร์ ฟ้าไหน ไปบันดาล
