หยาดรอยยิ้ม อิ่มเอม เปรมด้วยรัก
เคยประจักษ์ ร้อยริม ยิ้มสยาม
เอกลักษณ์ ย้ำอยู่ คงคู่นาม
สุขจึงตาม มารับ คับดวงใจ
แต่วันนี้ เริ่มลด หมดรอยยิ้ม
รอยแก้มปริ่ม สุดท้าย หายไปไหน
หยาดรอยยิ้ม ริมย้อย ค่อยหายไป
อีกเมื่อไหร่ ไปลับ จะกลับมา
จนต้องเหลือ เพียงราก ซากความขม
ทุกข์ระทม ปมเศร้า เริ่มเข้าหา
จนต้องเหลือ เพียงราก ซากน้ำตา
จะเยียวยา อย่างไร ให้หายดี
เพียงหันหน้า เข้ารับ แล้วปรับทุกข์
หาทางสุข อย่าแผก แบ่งแยกสี
สมัครสมาน ร่วมรัก สามัคคี
เถิดน้องพี่ ปรองดอง เพื่อผองเรา
เพียงแค่ใช้ มุมปาก ลากขยับ
แล้วลองนับ ดูฟัน พลันหายเศร้า
หันหน้าให้ คนอื่น ชื่นบรรเทา
ภาพวันเก่า ย้อนมา ว่าคือไทย
มีแต่รัก คอยมอบ คงชอบจิต
รับบ้างนิด ทุกข์หมด จะสดใส
มีแต่รัก คอยส่ง คงชอบใจ
เพื่อวันใหม่ ไทยรัก สามัคคี
