ตัดขาด
จงใจละผละหนีตั้งสี่หน
เธอก็รนรุกกล้ามาให้กลั้ว
พอฉันเผลอเธอก็แนบแอบเนียนัว
ฉันต้องมัวอยู่อดสูใจ
เจ้าของเธอมีทั่วทุกตัวตึก
ยังพิลึกคิดครองของฉันใหม่
หวังฉันเป็นตัวประหลาดทาษรับใช้
ช่างเนไรฉันขอหยิ่งทนนิ่งเอา
แต่พอนึกครึ้มจิตใช่คิดแสร้ง
เธอกับแย่งฉันพรากจากความเหงา
ยั่วกิเลสฉันให้ไม่บางเบา
ที่ซึมเซากลับสุขทุกประเด็น
เธอมิใช่มิตรแท้แน่ตระหนัก
ฉันหัวปักหัวปำนำความเหม็น
แรกยื่นสุขแล้วโทรมโหมลำเค็ญ
นั่นก็เป็นเพราะเธอเอ่ยมารยา
เรามิควรพบกันนิรันดร์แล้ว
เพราะผืดแนวศีลธรรม์อนันต์ค่า
ฉันพบเธอทีไรใจด้านชา
ใครพบเห็นเสื่อมศรัทธาไม่น่ามอง
ขอตัดขาดเธออีกทีนะที่รัก
ฉันสมัครลาไกลใช่ฉันหมอง
อำลาเธอ…”วารุณีน้ำสีทอง”
เลิกฉลองเสียที….หยุดขี้เมาฯ
"นายโปรยใจ" ชมรมนักกลอน......................(ต้นฉบับขาดไป)
ต่วย’ตูน ฉบับพ็อกเก็ตบุ๊ค กรกฎาคม ๒๕๓๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
