ต่อ...ตอนที่ ๘
นะ หิ เวเรนะ เวรานิ ฯ
จงตรองตริ เวรกรรม ที่ทำนั่น
"มิระงับด้วยเวร" เกณฑ์โทษทัณฑ์
ดับเวรนั้น ด้วยใจ "ไม่จองเวร"
ฟังเทศน์จบ พบทาง สว่างมรรค
เมื่อนางยักษ์ บรรลุธรรม สัมมาเด่น
โสดาบันบุคคล ผลชัดเจน
พ้นกรรมเกณฑ์ ยักษิณี หนีภูมิทราม
พระพุทธบอกนางธิดา มอบทารก
สู่อ้อมอก ยักษ์ลอง มิต้องห้าม
ยักษ์รับเด็ก อุ้มจับ ประทับงาม
จุมพิตตาม ส่งคืน ยื่นมารดา
แล้วร้องไห้ พุทธองค์ ทรงตรัสถาม
จึงบอกความ ชีวิต สุกิจฉา
มิเคยได้ ของลิ้ม อิ่มอุรา
ลำบากหา อาหาร การอยู่กิน
ต่อนี้ไป คงยาก หากจะอยู่
พระพุทธรู้ ปลอบขวัญ อย่าหวั่นสิ้น
มอบแม่เด็ก หุงหา เป็นอาจิณ
ดูแลถิ่น ที่อยู่ คู่กับคน
นางธิดา รับยักษ์ มาพักไว้
โดยอาศัย หลายที่ หนีสับสน
โรงกระเดื่อง ตำข้าว ก็ร้าวรน
หลบไม่พ้น สากตำ ทำร้อนใจ
ทั้งโรงสาก ตุ่มเตา เผาขยะ
มิอาจละ ปฏิกูล พอกพูนใส่
ประตูบ้าน ชายคา ก็ค่าไร้
เด็กเล่นไม่ เหมาะสม ภิรมย์เจียม
จบตอนที่ ๘.....ต่อ ตอนที่ ๙ อวสาน
(ด้านล่าง)
นะ หิ เวเรนะ เวรานิ ฯ
จงตรองตริ เวรกรรม ที่ทำนั่น
"มิระงับด้วยเวร" เกณฑ์โทษทัณฑ์
ดับเวรนั้น ด้วยใจ "ไม่จองเวร"
ฟังเทศน์จบ พบทาง สว่างมรรค
เมื่อนางยักษ์ บรรลุธรรม สัมมาเด่น
โสดาบันบุคคล ผลชัดเจน
พ้นกรรมเกณฑ์ ยักษิณี หนีภูมิทราม
พระพุทธบอกนางธิดา มอบทารก
สู่อ้อมอก ยักษ์ลอง มิต้องห้าม
ยักษ์รับเด็ก อุ้มจับ ประทับงาม
จุมพิตตาม ส่งคืน ยื่นมารดา
แล้วร้องไห้ พุทธองค์ ทรงตรัสถาม
จึงบอกความ ชีวิต สุกิจฉา
มิเคยได้ ของลิ้ม อิ่มอุรา
ลำบากหา อาหาร การอยู่กิน
ต่อนี้ไป คงยาก หากจะอยู่
พระพุทธรู้ ปลอบขวัญ อย่าหวั่นสิ้น
มอบแม่เด็ก หุงหา เป็นอาจิณ
ดูแลถิ่น ที่อยู่ คู่กับคน
นางธิดา รับยักษ์ มาพักไว้
โดยอาศัย หลายที่ หนีสับสน
โรงกระเดื่อง ตำข้าว ก็ร้าวรน
หลบไม่พ้น สากตำ ทำร้อนใจ
ทั้งโรงสาก ตุ่มเตา เผาขยะ
มิอาจละ ปฏิกูล พอกพูนใส่
ประตูบ้าน ชายคา ก็ค่าไร้
เด็กเล่นไม่ เหมาะสม ภิรมย์เจียม
จบตอนที่ ๘.....ต่อ ตอนที่ ๙ อวสาน
(ด้านล่าง)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
