หันมาเห็นวิหคน้อย บินจร
พลัดถิ่นฐานบ้านตอน ป่าร้าง
กระปู๊ดกระดกคอน ครวญคร่ำ
ตาส่องสอดแลข้าง สะทกน้าวสั่นกลัว
มัวมองเมียงแต่เจ้า ทุกวัน
สอดส่ายสายสัมพันธ์ แน่นแฟ้น
กล้วยไข่ใบของฉัน ยอมยก ให้นา
กลืนก่อนเดี๋ยวจักแค้น จุกสิ้นติดคอ
รอเวลาร่ำร้อง ก้องเสียง
ปลุกเท่ากับสำเนียง ไก่แจ้
ขืนเซาซบไม่เลี้ยง เชือดนิ่ม
จับผัดกระเพราแก้ เผ็ดร้อนอร่อยจัง
พันทอง
๖/๒/๕๗
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
