๐มดกับตั๊กแตน:รู้กาลทำกิจ…ดูมิตรทำการ๐
เมื่อถึงคราวทำกิจตามติดเนื่อง
กลับสิ้นเปลืองเวลาเปล่าประโยชน์
เช่นตั๊กแตนร้องเพลงบรรเลงโลด
จึงรับโทษของการเกียจคร้านพลัน
ขณะที่มดเวียนพากเพียรขน
ยอมทุกข์ทนเหนื่อยยากยังบากบั่น
กักเสบียงยามลมพรมเหมันต์
ด้วยรู้กันความเย็นลำเค็ญใจ
ตั๊กแตนกลับหมายแต่ขายเสียง
เล่นสำเนียงรำพันด้วยฝันใฝ่
เอื้อนลูกคอระรัวกล่อมทั่วไพร
หารู้ไม่ เช้า-ค่ำ เพื่อนรำคาญ
เมื่อเหมันต์ผันมาจึงปรากฏ
มิตรมีมดเป็นต้น ไม่วนผ่าน
ตั๊กแตนหมองหม่นเดินลนลาน
หนาวสะท้านสั่นเทาอย่างเศร้าซึม
หวังทักทายมิตรให้เห็นใจบ้าง
กลับเลือนรางมองเพ่งอย่างเคร่งขรึม
ไม่อาจร้องรำพันร็อคกันตรึม
เดินสะลึมสะลืออย่างซื่อตรง
ถือเป็นโชคที่มดไม่กดมิตร
ยังให้สิทธิ์เข้าบ้านอาหารส่ง
ยื่นไมตรีต่อกันอย่างบรรจง
ตั๊กแตนคงรู้การทำงานเอย ฯ
อริญชย์
๒๐/๙/๒๕๕๖
ปล.ส่วนหนึ่งเป็นเพียงจินตนาในการแต่งเติมเรื่อง
แต่เนื้อหาสาระก็คงพอมีบ้างไม่มากก็น้อย ขอขอบคุณทุกท่าน
และขอขอบคุณโครงเรื่องจาก
4강 The Ants and the Grasshopper 1 cut
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
