ไม่ต้องคัดจัดเรียงเยี่ยงประดิษฐ์
ให้วิลิศมาหราภาษาศิลป์
ความรู้สึกอย่างไรในดวงจินต์
ก็หลั่งรินตามนั้นที่มันเป็น
ความคิดแรกวาบพุ่งไม่ปรุงเสริม
ความคิดเดิมอย่างไรเผยให้เห็น
เรื่องประดิษฐ์ประดอยอ่อยประเด็น
ให้ยากเย็นมิชอบมาครอบงำ
ธรรมดาสามัญชั้นมนุษย์
ก็ดีสุดเนื้อความใช่ทรามต่ำ
ไม่ต้องแปลความหมายนัยคำ
ตีความซ้ำย้ำแปลให้วุ่นวาย
สื่อสารความตามจริงสิ่งที่เกิด
ไม่ต้องเลิศเลอสรรสวรรค์หมาย
สิ่งใดอยากให้รู้รู้สบาย
ไม่ต้องป่ายปีนรู้เอียงหูฟัง
ประดิษฐ์ถ้อยร้อยคำธรรมชาติ
มิต้องวาดภาพเอาแบบเขลางั่ง
ประดิษฐ์ถ้อยร้อยคำนำภินท์พัง
มิเป็นดั่งหวังไว้เข้าใจความ
กลอนของฉันจึงดิบหยิบมากล่าว
ตรงเรื่องราวไม่ซ้อนซ่อนสองสาม
กลอนของฉันเน้นสื่อไม่ถืองาม
แต่ถูกตามฉันทลักษณ์หลักประพันธ์
"กานต์ฑิตา"
๑๑ กันยายน ๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
