หลังเลิกงานไม่รู้ เป็นไร
เดินเกาะราวบันได มืดหน้า
รีบคว้าอย่างว่องไว ใจสั่น
คล้ายกับความดันท้า หยิกเย้ายลเยือน
ยาหอมรีบเร็วเข้า นำมา
สูดกลิ่นถวิลหา ยิ่งแท้
ละมุนกรุ่นไอพา สดชื่น
ยั้งไม่ทันเหลือบแล้ เมฆครึ้มอึงอล
ทนนอนพักสักน้อย คงหาย
ชีวิตหนอวุ่นวาย เช่นนี้
เราก็เก่งจะตาย ใช่ย่อย
ขอนะจะไปลี้ หลบเร้นนอนยาว
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
