ลมเหงาพานพัดพาคืนหาถิ่น
ณ แดนดินรโหฐานเคยสรวลเส
เคยพักนอนเขียนกลอนไทยและเกเร
ร่วมนินทากาเลแต่นานมา
ด้วยเดี๋ยวนี้ถึงแปลกใหม่ไปต่างต่าง
บ้างก็ห่างร้างไกลไม่หวนหา
บ้างก็เข้าแอบแฝงปลอมแปลงมา
เสวนาเป็นต่างใครแต่คนเดิม
ดอกกระเจียวเดี่ยวเดี่ยวเที่ยวไปทั่ว
บ้างก็มั่วบ้างก็เมาใส่เหล้าเสริม
ประกาศแต่ชื่อเก่าเมื่อจ่อเจิม
เข้าต่อเติมต่อกลอนมิเปลี่ยนไป
เรื่องหินหนักมันหน่วงเมื่อถ่วงน้ำ
มันจึงดำดิ่งตรงลงไหวไหว
วิทยาศาสตร์ง่ายง่ายสบายใจ
แรงดึงดูดโลกนั้นไซร์คือความจริง
หากไม่จมลอยอยู่จะดูแปลก
เป็นก้อนใหญ่คนวิ่งแหลกว่าผีสิง
ธรรมดาสามัญเมื่อยามทิ้ง
มันจึงดิ่งลงน้ำตามกฏเกญท์ อิอิ