คิดถึงอยู่ ทุกวัน จันทร์ถึงศุกร์
บางครั้งลุก ขึ้นยืน ฝืนเลยนั่ง
ละเมอหา คว้าไป สมใจจัง
หมอนข้างบัง เอาไว้ ให้งงงวย
โยนหมอนข้าง ทิ้งไป ไม่ให้กั้น
เอียงกายพลัน ตกเตียง เสียงพระช่วย
ทั้งเอวเคล็ด เข็ดขม ล้มจนซวย
เกือบมอดม้วย อยู่เดี่ยว เซี้ยวจริงเรา
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
