ช่างสะตอหลอแหลนะแม่หญิง
เมื่อเท็จจริงบังเกิดจึงเปิดเผย
มีมากผู้รู้ความเห็นทรามเชย
กอดกลมเลยเกยร่างกลางคืนเพ็ญ
ทำหน้าเป็นเขม้นมองว่าลองซ้อม
หากเขาพร้อมยอมสมเข้าข่มเข็น
คงระรื่นชื่นแท้แม่เนื้อเย็น
หมดลำเค็ญเป็นสุขแทบทุกคืน
แต่กับพี่นี้เกี่ยงชอบเลี่ยงหลบ
ทำเกลื่อนกลบพบสะบัดแกล้งขัดขืน
ครั้งหนึ่งเคยเผยรักปานจักกลืน
วันนี้ขื่นฝืนขยอกรักออกมา
แสนเสียดายคายซากเคยฝากรัก
เจ็บใจนักภักดีพี่หนักหนา
คงเป็นซากมากเก่าเจ้าระอา
ของใหม่กว่าท่าสนุกมันปลุกใจ
" บูรพ์ "
แน่ะ...ยังไม่ยอมรับอีกพยานเยอะแยะออก
...ใจเย็นเย็น ลงก่อน เดี๋ยวอ้อนนะ!
จุ๊บ!จุ๊บ!ปะ สวยสวย ด้วยเห็นไหม
ก็เกิดเหงา วันนี้ ไม่มีใคร
พี่หายไป ไม่บอก เหมือนหลอกรอ...
ยังมิทัน พาควง อย่าหวงนัก
เพียงอยากเกี่ยว ก้อยรัก สักพักหนอ
ยามพี่ผ่าน มาเห็น ใจเย็นพอ
เพียงใคร่ขอ อย่าห้าม โปรดตามใจ...
...ความรู้สึก สุขแปลก ยากแยกออก
คล้ายเมฆหมอก ตามคลุม รุมเร้าให้
เสน่หา อารมณ์ อยากชมใคร
กรายดวงจิต คล้ายให้ ใจเจ้าชู้ ....
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
