เช้าสายหมอกหยอกเอิ้นสะเทิ้นรูป
ไล้บางจูบลูบเรียวเสี้ยวจันทร์ฉาย
เริ่มลบเลือนเคลื่อนห่างจันทร์ย่างกราย
ห่มแสงเทาเดียวดายด้วยปลายฟ้า
ฉันยิ้มกริ่มอิ่มเอมเทียนเล่มน้อย
ที่ค่อยค่อยร่อยแสงแรงเจิดจ้า
น้ำตาเทียนเจียนหลั่งประดังลา
กับเหล่าดวงดาราล่ำลากัน
ในภวังค์หวังกลบลบรอยเศร้า
เห็นเพียงเหงาเปล่าเปลี่ยวเดียวดายนั่น
ใครคนหนึ่งซึ่งล้นเหงาท้นอัน-
น่าประหวั่นสั่นขั้วจากหัวใจ
ฉันอยากขอรออยู่ดูเขาก่อน
ไม่อยากรอนจรจากพรากไปไหน
แต่เช้าแล้วแผ่วแสงแดดแจ้งไกล
ฉันคงต้องขอไปจากในนี้
ฝันอันหงอยสร้อยหม่นระคนหมอง
คิดถึงใครนั่งร้องด้วยหมองศรี
อันว่าสินิทราจากราตรี
น้ำตาคงไหลหรี่ล้นปรี่ลง
นั่นเป็นเพียงเสียงใจจากในฝัน
จะถึงวันอันสดใสให้เริงหลง
แสงแดดเช้าเบาอุ่นละมุนคง-
สาดส่องตรงหน้าต่างอย่างเมื่อวาน
นาฬิกา...
เริงร้องร่าว่าตื่นคืนวันผ่าน
อย่าอุดอู้หน้ายู่ยี่อย่างนี้นาน
รีบจัดการอาบน้ำและแต่งตัว
ฉันรอรับกับวันใหม่อย่างนี้แหละ
ทุกสิ่งแปะประจำไม่ทำมั่ว
ฉันก็เป็นเช่นฉันฉันไม่มัว
ไม่มีความสลัวหรือมัวมน
แมลงปอล่อลมชมแสงสาย
ดอกไม้ยิ้มปริ่มพราย สายลมขน-
กลิ่นหอมหอมอ้อมลานบ้านแวะวน
กับหนึ่งคนคือฉันมอบยิ้มอันงาม...
ฉันนั้นยิ้มของฉันด้วยหวั่นไหว
ชมความงามด้วยใจอยากไต่ถาม
ฉันเป็นอย่างนี้ของฉันอยู่ทุกยาม
รับแสงแดดอร่ามคร้ามสายของวัน
ไล้บางจูบลูบเรียวเสี้ยวจันทร์ฉาย
เริ่มลบเลือนเคลื่อนห่างจันทร์ย่างกราย
ห่มแสงเทาเดียวดายด้วยปลายฟ้า
ฉันยิ้มกริ่มอิ่มเอมเทียนเล่มน้อย
ที่ค่อยค่อยร่อยแสงแรงเจิดจ้า
น้ำตาเทียนเจียนหลั่งประดังลา
กับเหล่าดวงดาราล่ำลากัน
ในภวังค์หวังกลบลบรอยเศร้า
เห็นเพียงเหงาเปล่าเปลี่ยวเดียวดายนั่น
ใครคนหนึ่งซึ่งล้นเหงาท้นอัน-
น่าประหวั่นสั่นขั้วจากหัวใจ
ฉันอยากขอรออยู่ดูเขาก่อน
ไม่อยากรอนจรจากพรากไปไหน
แต่เช้าแล้วแผ่วแสงแดดแจ้งไกล
ฉันคงต้องขอไปจากในนี้
ฝันอันหงอยสร้อยหม่นระคนหมอง
คิดถึงใครนั่งร้องด้วยหมองศรี
อันว่าสินิทราจากราตรี
น้ำตาคงไหลหรี่ล้นปรี่ลง
นั่นเป็นเพียงเสียงใจจากในฝัน
จะถึงวันอันสดใสให้เริงหลง
แสงแดดเช้าเบาอุ่นละมุนคง-
สาดส่องตรงหน้าต่างอย่างเมื่อวาน
นาฬิกา...
เริงร้องร่าว่าตื่นคืนวันผ่าน
อย่าอุดอู้หน้ายู่ยี่อย่างนี้นาน
รีบจัดการอาบน้ำและแต่งตัว
ฉันรอรับกับวันใหม่อย่างนี้แหละ
ทุกสิ่งแปะประจำไม่ทำมั่ว
ฉันก็เป็นเช่นฉันฉันไม่มัว
ไม่มีความสลัวหรือมัวมน
แมลงปอล่อลมชมแสงสาย
ดอกไม้ยิ้มปริ่มพราย สายลมขน-
กลิ่นหอมหอมอ้อมลานบ้านแวะวน
กับหนึ่งคนคือฉันมอบยิ้มอันงาม...
ฉันนั้นยิ้มของฉันด้วยหวั่นไหว
ชมความงามด้วยใจอยากไต่ถาม
ฉันเป็นอย่างนี้ของฉันอยู่ทุกยาม
รับแสงแดดอร่ามคร้ามสายของวัน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
