สักวาคิดถึงซึ่งพรายม่าน
หายไปนานนะศรีกวีฝัน
เคยจำหลักปักกานท์อยู่นานวัน
เคยกล่อมขวัญสนุกสนานในบ้านกลอน
เป็นตำนานหวานกวีฤดีกล่าว
รื่นไหลราวกระแสน้ำลำอักษร
มธุรพจน์รสล้ำจากอัมพร
สุหร่ายผ่อนสู่โลกคลายโศกเอย ฯ
กามนิต, ๑ มิ.ย.๕๕
(ป.ล. สักวาแต่งเป็นกลอนสุภาพแค่ ๒ บท ขึ้นต้นด้วย "สักวา" ลงท้ายด้วย "เอย" เสมอนะครับ)