[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เกศวลี]

ชื่อบทกลอน : เหตุระแหง
ผู้แต่ง : เกศวลี

หนแห่ง เหือดแห้ง ระแหง
โหมห่า แรงแล้ง ลมไล่
เห็นรำไร ไห้ ร้องร่ำ
ไหวโยกย้ำ ช้ำหา ได้หาย
หลอมละลาย เหลือ แหล่งขุ่น
ขุนน้ำ จากดิน จากนา
หากสังกา สังเกต คน
คนขนคน หลายคนไป คว้าค้น
ย่ำเหยียบ ยลแสง สีเมือง
ทุนเนือง น้อยนิด ถูกใช้
เวลาไหล ไป แลกค่า
ประดับดา สรร สร้อยศรี
ตึกราม ตีขวาง กว้างแสนแคบ
ดั่งอิงแอบ แนบชิด ใช่สนิท
ทุกนิยม คิด ทุนนิยม
เธอนิยม ชอบชม ชอบถูกชม
ค่านิยม กาฝาก กาแฝง
อาชีพ แสดง ชนชั้น
คิดเห็น มีปัญหา อย่าเล่า
ตามเขา ตามเขา และตามเขา
มาหลังเขา คือภูเขา อยู่ดี
จากนี้ ถึงไหน ไม่ใคร่รู้
จาก,อยู่ ถ้าได้อยู่ อยู่ๆไป
แห้ง แห้ง ร้องไห้แห้งๆ
แหล่งอสังหา สิน ไม่ได้-
ปลอบจิตใจ อันเหือด โดนระเหย
เราละเลย เลยเถิด เตลิดแล้ว
จากสร้างแนว ฐานคลัง ครอบครัว
มืดมัว คือที่ ยังเห็น
ไม่อาจเย็น เพราะ ใจแห้ง
เหือดสิ้น แรงร้อน เร่าเร้า
เติมเตา เชื้อไฟ ด้วยไฟเงิน
ด้วยสังคม แสนเกิน แสนสุด

หยุด

ใจแห้ง ด้วยปริ่มน้ำ เล็กๆ
เสกหน ทางแห้ง ให้เลือน

หาย
.
หาย
.
.
.