เมื่อเวรกรรม กำชัย ให้มัวหมอง
จำจักต้อง ทำดี นี้จงได้
กลัวยิ่งนัก ไม่รู้จัก ทำฉันใด
ยากแก้ไข บาทบ่วง ห้วงแห่งกรรม
มุ่งถือศีล กินเจ ทุ่มเทนัก
ด้วยก่อนเคย จมปลัก รักถลำ
ฤทัยแตก แหลกร้าว คราวชอกช้ำ
ต้องรับกรรม เสียหนัก แทบอยากตาย
ก่อนความรัก รุมเร้า เข้าตาบอด
เจ็บตลอด มานาน จนพานหน่าย
คิดสับสน เวียนวน มิรู้คลาย
เกือบจะสาย วายวอด จอดไม่แจว
ถอยออกมา ตั้งหลัก หักใจได้
ถอนฤทัย ไหวหวั่น ครั้นกินแห้ว
มุ่งหน้าหา พระธรรม เพื่อนำแนว-
สว่างแพร้ว เพริดพิศ จิตจึงดี
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
