..สบาย!..

๐ ..สบาย!..๐

๐ ใต้หลังคาหญ้าแฝกยามแรกรุ่ง
ฉันเปิดมุ้ง..พุ่งตนออกยลแสง
หมายรับรู้เรื่องราวคราวเปลี่ยนแปลง
ในโลกแห่งความเปลี่ยว..และเดียวดาย

๐ สรรพสิ่งรอบข้างล้วนสร้างสรรค์
ละอองควันไอคว้างมิจางหาย
ยังคงอยู่รอบบึงตระตรึงกาย
ล้อมบัวสายบัวเสี้ยว..อย่างเกลียวกลม

๐ ท่ามลมเพเหมันต์วันเกือบหนาว
ต้นตาลตาวล้อโลกเหมือนโบกบ่ม
สกุณากาก้องร้องระงม
เกาะกิ่งตาลต้านลม..ชมสายัณห์

๐ ปลาชะโดโดดปุ๊บเข้าฮุบเหยื่อ
ฟุ้งฝอยเฝือฝาดเฟ้นกระเด็นหัน
ผิวธารากระเพื่อมล้ำเหลื่อมกัน
สร้างสีสันต์สวยพลิ้ว..ริ้วนาวา

๐ อีกหอยโข่งหอยขมตมตลิ่ง
กระถดทิ้งแถวไข่..ไล่ควานหา
ค่อยค่อยคลานคืบเคลื่อนเหมือนอุรา
มีเพียงฟ้าเพียงฝน..มิสนใด

๐ ฉันวิ่งเหยียดเบียดขามองฟ้าฝั่ง
ชนบท..หรือวัง..ยังสงสัย
ช่างสวยพราว..ราวสวรรค์นั่นปะไร
ท่องเที่ยวไปเปี่ยมสุข..ทุกก้าวเดิน

๐ เสียงกะลา!เคาะลั่น..สนั่นทุ่ง
ฉันจึงมุ่งกลับด่วนรีบหวนเหิน
ได้เวลาข้าวคลุก..ยิ่งสุขเพลิน
อิอิ..ครั้นอิ่มเกิน..ก็กลิ้งพิงเสาเรือน..
..( สบ๊าย! สบาย!)..
ไม่รู้ไม่ชี้