ในสนาม ท่ามที่ เรียก ”ชีวิต”
ใครลิขิต มวลทุกข์ ใครปลุกหวัง
ใครกำหนด บทเสริม เพิ่มพลัง
หรือใครยั้ง ทางยุด ฉุดให้ตรม
แต่ละวัน ผันเปลี่ยน เฝ้าเวียนหมุน
บางคราววุ่น วกสลับ จนสับสน
เปรียบละคร โรงใหญ่ ได้ยินยล
มิรู้ผล ใครสยบ ยามจบตอน
มีสติ ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหว
คงประคอง ตนให้ ไม่ทอดถอน
กำหนดจิต พินิจจัด ตัดนิวรณ์
เฝ้าผันผ่อน กระแสปราณ จนชาญยุทธ
สิ่งภายนอก หลอกตา ประสาโลก
รัก โลภ โศก หวั่นไหว เมื่อใดหยุด
หนทางรอด คือฝึกใจ ใฝ่วิมุติ
หวังเมื่อสุด เส้นทาง ใจว่างลง
หยุดไขว่คว้า หาสวรรค์ เฝ้าสรรสร้าง
หลงลอยคว้าง ในนิยาม ด้วยความหลง
เพียงตั้งมั่น หยุดจิต จนปลิดปลง
ไร้ความหลง ว่างวาง ลงกลางใจ
กราบนมัสการหลวงตาคุณหมอดอน...
สำหรับธรรมะที่สอนให้แซมได้เข้าใจสิ่งต่างๆ...ได้บ้างเป็นครั้งคราวค่ะ....
จาก...แซมผู้ยังหลงทาง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
