แม้หัวใจคนเราเท่ากำปั้น
สารพันหลายสิ่งควรนิ่งเฉย
แม้บางครั้งเจ็บช้ำเพราะคำเย้ย
มิควรเอ่ยบอกให้ใครเมตตา
ใช้ความคิดแก้ไขใจที่ช้ำ
สิ่งใดทำช้ำใจให้รักษา
แผลจะน้อยปล่อยผ่านกาลเวลา
พิสูจน์ค่าของตนทนสู้มัน
ที่พ่ายแพ้แย่ย่ำช้ำหมองหม่น
เพราะว่าใจไม่ทนรอสุขสันต์
มีแต่ความร้อนใจดั่งไฟกัลป์
ทุกคืนวันหวั่นไหวไฟเผารุม
ถ้าเราทำจิตใจให้เป็นสุข
ก็ไม่ทุกข์หม่นไหม้ดั่งไฟสุม
ใช้สติไตร่ตรองลองควบคุม
ทุกข์สุขกุมสั่งได้ใจเราเอง
เราจะแพ้แก่มันกระนั้นหรือ
เพราะมันคือศัตรูผู้ข่มเหง
เป็นเครื่องบั่นทอนใจให้วังเวง
จะต้องเร่งเปลี่ยนแปรแก้ที่ใจ
ตนของตนเตือนจิตต้องคิดกล้า
บอกตนว่าข้าแน่พร้อมแก้ไข
ความทุกข์ร้อนก่อนเก่าเผาทิ้งไป
เริ่มต้นใหม่ให้สวยด้วยใจตน.
"กานต์ฑิตา"
๑๔ ตุลาคม ๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
