เป็นลูกน้องจึงจำใจต้องก้มหน้า
โดนด่าว่าโดนเย้ยหยันให้เสื่อมเสีย
ใจเดือดดาลร้อนฉ่าอยากจะclear
ลูกพี่เองก็เอี่่ย....เอี้ยไม่ต่างกัน
ทำงานไปไม่ได้พักพักไม่ได้
ผลงานไซร้ลูกพี่ได้ช่างน่าขัน
เป็นตลกร้ายที่พบเห็นเป็นรายวัน
เงินเดือนนั้นก็หยุดนิ่งไม่ไหวติง
งานนั่นนี่งานโน่นนู้นสารพัด
ก็มาจัดลูกน้องทำในทุกสิ่ง
ลูกพี่เล่น Facebook มือระวิง
บ้างก็สิงตาม Webboard สบายใจ
"ผมทำงานตามที่สั่งแล้วครับพี่"
ลุ้นอีกทีว่าลูกพี่พอใจไหม
ไม่ถูกใจ ก็คาดคั้น ว่ากูสั่งอะไร
ไอ้ลูกพี่...นี่ยังไง "มรึงสั่งเอง"
มีความชอบไอ้ลูกพี่เสนอหน้ารับ
ทีโดนยับโบ่ยลูกน้องอยู่เหยงเหยง
ไม่อยากด่าต่อหน้าใช่ว่าเกรง
แต่ไม่อยากโหวงเหวงเพราะตกงาน
ที่ก้มหน้าทำงานไปใช่ว่าชอบ
แต่ว่าคือ"คำตอบ"ขอเล่าขาน
เบื่อขี้หน้า ลูกพี่ เกินทัดทาน
ก้มทำงาน ไม่เห็นพี่ สบายใจ
บทที่ 1 วรรคสุดท้าย เปลี่ยน "อ.อ่าง" เป็น "ห.หีบ" เองนะครับจะได้ไม่หยาบ
โดนด่าว่าโดนเย้ยหยันให้เสื่อมเสีย
ใจเดือดดาลร้อนฉ่าอยากจะclear
ลูกพี่เองก็เอี่่ย....เอี้ยไม่ต่างกัน
ทำงานไปไม่ได้พักพักไม่ได้
ผลงานไซร้ลูกพี่ได้ช่างน่าขัน
เป็นตลกร้ายที่พบเห็นเป็นรายวัน
เงินเดือนนั้นก็หยุดนิ่งไม่ไหวติง
งานนั่นนี่งานโน่นนู้นสารพัด
ก็มาจัดลูกน้องทำในทุกสิ่ง
ลูกพี่เล่น Facebook มือระวิง
บ้างก็สิงตาม Webboard สบายใจ
"ผมทำงานตามที่สั่งแล้วครับพี่"
ลุ้นอีกทีว่าลูกพี่พอใจไหม
ไม่ถูกใจ ก็คาดคั้น ว่ากูสั่งอะไร
ไอ้ลูกพี่...นี่ยังไง "มรึงสั่งเอง"
มีความชอบไอ้ลูกพี่เสนอหน้ารับ
ทีโดนยับโบ่ยลูกน้องอยู่เหยงเหยง
ไม่อยากด่าต่อหน้าใช่ว่าเกรง
แต่ไม่อยากโหวงเหวงเพราะตกงาน
ที่ก้มหน้าทำงานไปใช่ว่าชอบ
แต่ว่าคือ"คำตอบ"ขอเล่าขาน
เบื่อขี้หน้า ลูกพี่ เกินทัดทาน
ก้มทำงาน ไม่เห็นพี่ สบายใจ
บทที่ 1 วรรคสุดท้าย เปลี่ยน "อ.อ่าง" เป็น "ห.หีบ" เองนะครับจะได้ไม่หยาบ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
