…แค่ตัวกับหัวใจ… (ผ่านสำเนียง “ฝอ” และ “ฟอ”) …อยู่แต่ตัวกับหัวใจที่ไม่ท้อ ใฝ่เฝ้ารอเปลี่ยนฟ้าชะตาฝัน ฝาดระทมขมขื่นทุกคืนวัน แฝงกดดันฟุ้งบ่าทั่วสารทิศ ฝ่าทุกข์ท้นหม่นไหม้ เพราะใจอยาก- ฟื้นฟู จากยากแร้นแค้นวิกฤต ฝากเฟ้นฟัง วิถีแห่งชีวิต พึงแน่วแน่ เนืองนิจ กิจอันควร มีหน้าที่อะไร ทำไปเถิด รู้ดับเกิดเฉยไว้อย่าไห้หวน สรรพสมมุติ-โลกุตระ มานะครวญ- ใคร่ ทบทวน สองด้านผ่านเหรียญเดียว โลกธรรมซ้ำซาก ยึด ยากยุ่ง หากฝืนมุ่งไขว่คว้ามาคล้องเกี่ยว จักต้องวนเวียนวัฏ สาหัสเทียว ฝ่อ-ฟ้าวเฟี้ยว ฟอนฟาก วิบากกรรม ฝ่ายผู้ปลง ตรงชัดปัสสัทธิ ฝึกสติ กายดูรู้หงายคว่ำ ลมหายใจถี่ห่างขจ่างธรรม ฝังจิตจำกำหนดเป็นบทเรียน จรุงจรดงดงามตามธรรมชาติ เหมือนฟืนขาดเชื้อไฟ ใกล้เสถียร ก็แค่รู้ แค่เห็น บำเพ็ญเพียร ลิดอาเกียรณ์ หลอมเหตุ กิเลสตน Soul Searcher Inspired to write 10/4/2024 คำ “ฝอ”และ“ฟอ” ใฝ่เฝ้า ฟ้า ฝัน ฝาด แฝง ฟุ้ง ฝ่า ฟื้นฟู ฝาก เฟ้น ฟัง ฝืน ฝ่อ ฟ้าวเฟี้ยว ฟอน ฟาก ฝ่าย ฝึก ฝัง ฟืน ไฟ |
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
16 พฤษภาคม 2024, 10:45:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: …แค่ตัวกับหัวใจ… (อ่าน 660 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
