~สู้จน..เหลือน้ำหยดสุดท้าย~
เข้าเมืองหลิ่ว ต้องหลิ่วตา ภาษิตสอน
จึงสะท้อน สังคม ผสมสี
คนใดเหนือ เกื้อได้ ใคร่ภักดี
คนไม่มี ตีดับ จับนั่งยาง
อันน้ำน้อย ร่อยหรอ ไม่พอรด
มิอาจบด ไฟแรง แสงสะพร่าง
ใครเลื่อมศรี มีหลัก ชักไว้กลาง
ใครยากเข็ญ เป็นหาง เอาร่างรอง
หนึ่งชีวิต เท่ากัน ครั้นประหลาด
เพียงเชื้อชาติ บาทใหญ่ ไร้สมอง
ยกหลักการ ผลาญแผก แลกสมปอง
แม้นพี่น้อง เลือดเนื้อ..ยังเถือแทง
ทางคนดี มืดมิด ไม่คิดร่วม
จึงขอรวม ร่วมบาป ที่ฉาบแสง
ขอกุมเกี่ยว เคี้ยวคด บทแสดง
ขอเสแสร้ง แกล้งยอ..ขอส่วนบุญ
หากคนดี ขยับ สับให้แหลก
ผู้ต่างแตก แหกรั่ว ต้องหัวหมุน
ใครล้วงตับ สับทิ้ง ยิงให้พรุน
ใครสนับ รับสนุน..คุณเพื่อนเรา
โลกกว้างใหญ่ ไร้ที่ยืน ไร้พื้นที่
พ่อคนดี ถูกแร้น อย่างแสนเศร้า
แม่คนดี ถูกไล่ ไร้แม้เงา
แล้วจะเอา อะไร??..ในภาพลวง!!
กำแพงกั้น สูงใหญ่ แต่ไร้ฐาน
เพียงไม่นาน ลมบาป จะสาปร่วง
เพียงไม่นาน รอยกรรม จะย้ำทวง
อย่าคิดถ่วง บ่วงไฟ ในใจตน
จงยืดหยัด ความดี ที่เนื้อแท้
ต่อให้แม้ เพลิงไฟ ก็ไร้ผล
แม้นร่างไร้ ใจเหลือ เอื้อมวลชน
เพื่ออีกคน ผู้ทนสู้ อยู่ด้วยใจ
หยดน้ำหนึ่ง ถึงปลายทาง อย่างองอาจ
ด้วยอำนาจ ความดี ที่ไสว
หนึ่งหยดเหงื่อ อ่อนเพลีย ที่เสียไป
มิสิ้นไร้ ดอกสู...สู้ต่อไป
ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกๆความดี ที่กำลังต่อสู้อยู่ในโลกนี้ครับ
บอม ซอง ดุ๊ก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
