โกธํ ทเมน อุจฺฉินฺเท
พึงตัดความโกรธด้วยความข่มใจ
อันมนุษย์ สุดแท้ จะแค่ไหน
ก็แพ้ได้ แก่ใจตัว มัวถลำ
ตามอารมณ์ มิข่มไว้ ปล่อยให้นำ
ชั่ววูบทำ กรรมเกิด เปิดอบาย
พึงสกัด ตัดความโกรธ โปรดข่มใจ
พุทธองค์ ทรงตัดไว้ ไม่เลือนหาย
อย่าได้ปล่อย คอยอารมณ์ ข่มเป็นนาย
โกรธมลาย หายได้ ด้วยใจเรา
พึงตัดความโกรธด้วยความข่มใจ
อันมนุษย์ สุดแท้ จะแค่ไหน
ก็แพ้ได้ แก่ใจตัว มัวถลำ
ตามอารมณ์ มิข่มไว้ ปล่อยให้นำ
ชั่ววูบทำ กรรมเกิด เปิดอบาย
พึงสกัด ตัดความโกรธ โปรดข่มใจ
พุทธองค์ ทรงตัดไว้ ไม่เลือนหาย
อย่าได้ปล่อย คอยอารมณ์ ข่มเป็นนาย
โกรธมลาย หายได้ ด้วยใจเรา
พุทธศาสนสุภาษิตข้างต้น มาใน สัตตกนิบาตชาดก
#๑๐๓
-๐-
อันความโกรธ แปลกหนา เวลาเกิด
คิดเลยเถิด ฟุ้งฟ่อง ล่องลมเขลา
รื้อลิ้นชัก ความคิด ที่ผิดเอา
ส่วนดีเขา เก็บยัด ปัดไม่ดู
-๐-
เอามาต่อ ร้อยเรียง ตามเสียงจิต
เนรมิต คำหยาบ มาใส่หู
แล้วบ่นพร่ำ พรรณา ว่ามรึงกรู
น่าอดสู ดั่งคนบ้า ว่าคนเดียว
-๐-
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
